W artykule przedstawiono studium dramatu Karola Wojtyły pt. Promieniowanie ojcostwa. Stanowi ono próbę wniknięcia i opisania przeżyć wewnętrznych głównego bohatera Adama i pozostałych postaci literackich zgodnie z zastosowaną przez samego autora fenomenologiczną metodą. Polega ona na wglądzie w myśli, stan świadomości i samoświadomości bohatera zarówno w celu prezentacji refleksji snutych przez niego podczas procesu poznawania siebie i innych, jak również celem ukazania momentu uwewnętrznienia poznanych treści przez podmiot mówiący. Wypowiedź protagonisty misterium: „Od tylu już lat żyję jak człowiek wygnany z głębszej mojej osobowości, a równocześnie skazany na to, by ją zgłębiać”, stanowiąca punkt wyjścia zarysowanej w tekście literackim akcji, pozwala postawić tezę, że przedmiotem medytacji Wojtyły jest powolne uświadamianie sobie przez bohatera utraconego z pola widzenia transcendentnego wymiaru człowieczeństwa, obiektywnej prawdy o osobie ludzkiej.