Nawrócenie stało się przedmiotem dużego zainteresowania psychologii i socjologii. We współczesnej psychologii religii i duchowości uważa się je za szczególny przypadek duchowych transformacji. Z teologicznego punktu widzenia nawrócenie jest owocem współpracy między ludzkim wysiłkiem a łaską Bożą. Ten wymiar nawrócenia nie jest przedmiotem badań psychologicznych. Niemniej odkrycia naukowe dotyczące nawrócenia mogą pomóc w lepszym zrozumieniu interakcji natury ludzkiej z łaską Bożą. W artykule zaprezentowana zostanie historia badań nawrócenia w kontekście nauk społecznych, jak również wybrane teorie oraz konceptualizacje nawrócenia, które mogą być pomocne w lepszym zrozumieniu doświadczeń duchowych w życiu współczesnych ludzi.