Salta al menu principale di navigazione Salta al contenuto principale Salta al piè di pagina del sito

V. 17 N. 19 (2) (2022)

Artykuły

Geneza hegemoni – implikacja terminu na podstawie Machiavellego oraz analiza hegemoni wybranych państw na przestrzeni wieków

DOI: https://doi.org/10.32084/bsawp.4955  [Google Scholar]
Pubblicato: 2022-12-30

Abstract

Analiza dzieła Niccolò Machiavellego Książe pozwoliła Autorom na wysnucie wniosków odnoszących się do hegemoni i jej głównych czynników, jakimi są ziemie, wojsko oraz władca, które pod wpływem czasu i zmieniających się warunków na arenie międzynarodowej przeistoczyły się we władzę, rozwój militarny, ekonomiczny, technologiczny i informacyjny oraz układy i sojusze na arenie międzynarodowej. Ocena panowania Starożytnego Rzymu, Sparty, Imperium Osmańskiego, Hiszpanii, Francji oraz Wielkiej Brytanii w czasach, w których państwa te posiadały silną pozycję, pozwala na oparcie przykładami czynników hegemonicznych przeanalizowanych przez Autorów. Wnioskując Autorzy również pokazują, w jaki sposób intensywność omawianych czynników geopolitycznych wpływa na czas trwania hegemonii przez te państwa. Czerpanie wiedzy z doświadczeń poprzednich hegemonów daje możliwość wykluczenia błędów, które doprowadzają do osłabienia pozycji kraju. Sprawowanie władzy nad całym światem wymaga od hegemona nieustannej roztropności i czujności na występujące sytuacje kryzysowe wewnątrz, jak i za granicami państwa, aby zapewnić poczucie bezpieczeństwa obywatelom.

Riferimenti bibliografici

  1. Brodka, Dariusz. 2006. „Upadek Cesarstwa Rzymskiego w historiografii wieków IV-VI (zarys problemu).” Przegląd historyczny 97, nr 2:129-44. [Google Scholar]
  2. Dunaj, Bogusław. 2021. Słownik języka polskiego. Konin: Wydawnictwo Langenscheidt Polska. [Google Scholar]
  3. Forycki, Maciej. 2012. „Między merkantylizmem a liberalizmem ekonomicznym. Wokół przemian gospodarczo-społecznych w XVIII stuleciu.” W „Powtórka przed…”. VI Spotkania z historią dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych 18-19 września oraz 20-21 września, red. Józef Dobosz, i Danuta Konieczka-Śliwińska, 49-58. Poznań: Instytut Historii UAM. [Google Scholar]
  4. Jaczynowska, Maria. 1986. Historia Starożytnego Rzymu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  5. Krupa, Marcin. 2018. „Pozycja gospodarcza Wielkiej Brytanii a statystyka dynamiki wojen 1816-1913.” Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego 12, nr 1:237-47. [Google Scholar]
  6. Kubiaczyk, Filip. 2010. Między wojną a dyplomacją. Ferdynand Katolicki i polityka Hiszpanii w latach 1492-1516. Kraków: Universitas. [Google Scholar]
  7. Kulesza, Ryszard. 2003. Starożytna Sparta. T. 12. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. [Google Scholar]
  8. Machiavelli, Niccolò. 2010. Książe. Tłum. Zdzisław Płoski. Warszawa: Helion S.A. [Google Scholar]
  9. Serwański, Maciej, i Zygmunt Boras. 1978. Historia powszechna XVI wieku. Teksty źródłowe. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. [Google Scholar]
  10. Szklarzewski, Norbert. 2020. „Recenzja książki Krzysztofa Marchlewicza, U szczytu potęgi. Wielka Brytania w latach 1815-1914, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2019.” Studia Podlaskie 28:292-95. DOI: https://doi.org/10.15290/sp.2020.28.15 [Google Scholar]
  11. Wallerstein, Immanuel. 2007. Analiza systemów-światów. Wprowadzenie. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog. [Google Scholar]

Downloads

I dati di download non sono ancora disponibili.