Abstrakt
W artykule przedstawiono sposoby utraty urzędu proboszcza przewidziane w powszechnym prawie Kościoła katolickiego, którym jest Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. Pomimo faktu, że ustawodawca kościelny wyraźnie stwierdza, że urząd proboszcza powinien być stabilny i być wypełniany na czas nieokreślony, to po re-formie związanej z Soborem Watykańskim II i późniejszej zmianie Kodeksu Prawa Kanonicznego postanowił znieść wcześniejszy podział na proboszcza usuwalnego i nieusuwalnego. Dlatego w obecnym prawie powszechnym zawarty został ścisły katalog sposobów utraty urzędu proboszcza. Wśród tych sposobów wymienia się: upływ czasu, przeszkodę w pełnieniu urzędu, rezygnację, przeniesienie, usunięcie i pozbawienie. Wszystkie te sposoby, choć w różny sposób i z różnymi konsekwencjami, zawsze prowadzą do straty urzędu proboszcza, co wiąże się również z koniecznością ponownego obsadzenia go przez innego kapłana, który spełni obowiązujące kryteria prawne.
Bibliografia
- Arrieta, Juan I. 2011. „Władza rządzenia.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 163-95. Kraków: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
- Bartnik, Czesław. 2008. „W kwestii kadencyjności proboszczów.” Nasz Dziennik 215 (3232):18-19. [Google Scholar]
- Calvo, Juan. 2011. „Parafie, proboszczowie i wikariusze parafialni.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 440-71. Kraków: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
- Chrapkowski, Arnold, i Józef Krzywda. 2006. „Apostolstwo instytutów.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/2: Księga II. Lud Boży. Część III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, red. Józef Krukowski, 7-185. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
- Dzierżon, Ginter. 2009. „Przeniesienie z urzędu kościelnego.” Seminare XXVI: 159-70. [Google Scholar]
- Eichmann, Eduard. 1929. Kirchenrecht. T. 1. Paderborn: Schöningh. [Google Scholar]
- Krukowski, Józef. 2005. „Parafie, proboszczowe i wikariusze parafialni.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 409-78. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
- Krukowski, Józef. 2011. Prawo administracyjne w Kościele. Warszawa: Wydawnictwo UKSW. [Google Scholar]
- Leszczyński, Grzegorz. 2008. Kościelna procedura administracyjna w Kodeksie Jana Pawła II. Warszawa: Wydawnictwo UKSW. [Google Scholar]
- Pawluk, Tadeusz. 2002. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. T. 2: Lud Boży jego nauczanie i uświęcanie. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne. [Google Scholar]
- Sitarz, Mirosław. 2009. „Notyfikacja.” W Encyklopedia Katolicka, t. 13, red. Edward Gigilewicz, 1456. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. [Google Scholar]
- Sitarz, Mirosław. 2014. „Sede vacante.” W Wielka encyklopedia prawa. T. 2: Prawo kanoniczne, red. Grzegorz Leszczyński, 213-16. Warszawa: Fundacja „Ubi societas, ibi ius”. [Google Scholar]
- Sitarz, Mirosław. 2013. „Zarządzanie parafią w sytuacjach nadzwyczajnych.” W Parafia w prawie kanonicznym i prawie polskim, red. Sławoj L. Głódź, Józef Krukowski, i Mirosław Sitarz, 133-54. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. [Google Scholar]
- Sitarz, Mirosław, i Agnieszka Romanko. 2012. „Sede impedita.” W Encyklopedia Katolicka, t. 17, red. Edward Gigilewicz, 1331-333. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. [Google Scholar]
- Sobański, Remigiusz. 2003. „Utrata urzędu kościelnego.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. I: Księga I. Normy ogólne, red. Józef Krukowski, 274-86. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
Downloads
Download data is not yet available.
