Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich

Online First

Artykuły

Kanoniczno-prawne aspekty urzędu prowincjała w instytucie zakonnym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa Zakonu Braci Kaznodziejów

DOI: https://doi.org/10.32077/bskp.8461  [Google Scholar]
Opublikowane: 21.02.2024

Abstrakt

Autor niniejszego opracowania przedstawia urząd prowincjała. Jako punkt wyjścia obrał omówienie zagadnienia ordynariusza i wyższego przełożonego zakonnego. Charakterystykę urzędu prowincjała przeprowadził na podstawie prawa Zakonu Braci Kaznodziejów (dominikanie). Wśród poruszonych tematów znalazły się: relacja prowincjała do ordynariusza miejsca, władza w Zakonie Dominikanów, podstawowe kompetencje urzędu prowincjała, wymogi dotyczące kandydata na prowincjała i funkcjonowanie prowincjała w czasie kapituły prowincjalnej.

Bibliografia

  1. Andrés, Domingo J. 1984. Il diritto dei religiosi, commento al Codice. Roma: Ediurcla. [Google Scholar]
  2. Aymans, Winfried, i Klaus Mörsdorf. 1991. Kanonischest Recht. Lehrbuch aufgrund des Codex Iuris Canonici. T. 1: Einleitende Grundfragen. Allgemeine Normen. Padeborn–Munchen–Wien–Zurich: Ferdinand Schoningh. [Google Scholar]
  3. Bar, Joachim R. 1986. Poradnik kanonicznego prawa zakonnego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej. [Google Scholar]
  4. Bar, Joachim R., i Julian Kałowski. 1985. Prawo o instytutach życia konsekrowanego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej. [Google Scholar]
  5. Bogdan, Franciszek. 1977. Prawo instytutów życia konsekrowanego. Nowe prawo zakonne. Poznań–Warszawa: Pallottinum. [Google Scholar]
  6. Bogdan, Franciszek. 1988. Prawo instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  7. Calabrese, Antonio. 2011. Instituti di vita consecrata e societá di vita apostolica. Cittá del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana. [Google Scholar]
  8. Chiappetta, Luigi. 2011. Il Codice di diritto canonico. Commento giuridico-pastorale. T. 1: Libri I–II, wyd. 3. Roma: Edizione Dehoniane Bologna. [Google Scholar]
  9. Chrapkowski, Arnold, i Józef Krzywda. 2006. „Kan. 596.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/2: Księga II. Lud Boży, Cz. III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, red. Józef Krukowski, 28-30. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  10. De Paolis, Velasio, i Andrea D’Auria. 2008. Le Norme Generali. Commento al Codice di Diritto Canonico. Libro Primo. Cittá del Vaticano: Urbaniana University Press. [Google Scholar]
  11. De Paolis, Velasio. 2010. La vita consecrata nella Chiesa. Venezia: Marcianum Press. [Google Scholar]
  12. Dudziak, Jan. 2002. Prawo kanoniczne. T. 1: Normy ogólne. Tarnów: Biblos. [Google Scholar]
  13. Dzierżon, Ginter. 2012. Powierzenie urzędu kościelnego przez wybór. Komentarz do regulacji zawartych w Księdze I Kodeksu Prawa Kanonicznego. Kraków: Homo Dei. [Google Scholar]
  14. Gambari, Elio. 1998. Życie zakonne po Soborze Watykańskim II. Tł. Jan Efrem Bielecki. Kraków: Wydawnictwo Karmelitów Bosych. [Google Scholar]
  15. García Martín, Julio. 2015. Le normi generali del Codex Iuris Canonici, wyd. 6. Venezia: Marcianum Press. [Google Scholar]
  16. Gerosa, Libero. 1999. Prawo Kościoła. Tł. Ireneusz Pękalski. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  17. Henseler, Rudolf, i Dominicus M. Meier. 1985. „Kan. 586.” W Münstericher Kommentar zur Codex Iuris Canonici, red. Klaus Lüdicke. T. 3. Ad. 586. Essen: Ludgerus Verlag. [Google Scholar]
  18. Jone, Heribert. 1950. Commentarium in Codicem Iuris Canonici. T. 1. Paderborn: F. Schöningh. [Google Scholar]
  19. Krukowski, Józef. 1985. Administracja w Kościele. Zarys kościelnego prawa administracyjnego. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL. [Google Scholar]
  20. Krukowski, Józef. 2011. Prawo administracyjne w Kościele. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]
  21. Labandeira, Eduardo. 1994. Trattato di diritto amministrativo canonico. Milano: Giuffrè. [Google Scholar]
  22. Lewandowski, Paweł. 2015. Kompetencje biskupa diecezjalnego dotyczące środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i polskim pokodeksowym ustawodawstwie partykularnym. Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos. http://hdl.handle.net/20.500.12153/3464 [Google Scholar]
  23. Lewandowski, Paweł. 2016. „Troska biskupa diecezjalnego o godziwe utrzymanie duchownych.” Kościół i Prawo 5(18), nr 1:53-76. http://dx.doi.org/10.18290/kip.2016.5.1-4 [Google Scholar]
  24. Lewandowski, Paweł. 2022. „Wezwanie duchownych do prostoty życia według ustawodawstwa powszechnego i partykularnego w Polsce.” W „Bądź mężny i mocny” Materiały z konferencji i uroczystości wręczenia Księgi Jubileuszowej Księdzu Profesorowi Mirosławowi Sitarzowi, red. Agnieszka Romanko i Paweł Lewandowski, 27-36. Lublin: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. https://repozytorium.kul.pl/handle/20.500.12153/3468 [Google Scholar]
  25. Michowicz, Przemysław. 2019. Pozakanoniczna odpowiedzialność wyższego przełożonego zakonnego. Analiza problematyki w odniesieniu do polskiego ustawodawstwa i orzecznictwa. Kraków: Scriptum. [Google Scholar]
  26. Pastuszko, Marian. 1999. Sakrament pokuty i pojednania. Kielce: Jedność. [Google Scholar]
  27. Pawluk, Tadeusz. 1985. Prawo kanoniczne według kodeksu Jana Pawła II. T. 1: Zagadnienia wstępne i normy ogólne. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne. [Google Scholar]
  28. Pawluk, Tadeusz. 2010. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. T. 2: Lud Boży jego nauczanie i uświęcenie. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne. [Google Scholar]
  29. Pinto, Pio V. 2001. Commento al Codice di Diritto Canonico. Cittá del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana. [Google Scholar]
  30. Primetshofer, Bruno. 1983. „Die Religiosenverbände.” W Handbuch des katholischen Kirchenrechts, red. Joseph Listl, Hubert Müller, i Heribert Schmitz, 487-511. Regensburg: Verlag Friedrich Pustet. [Google Scholar]
  31. Primetshofer, Bruno. 2003. Ordensrecht, auf der Grundlage des CIC 1983 und des CCEO unter Berücksichtigung des staatlichen Rechts der Bundesrepublik Deutschlans, Österreich und der Schweiz. Freiburg im Breisgau: Rombach. [Google Scholar]
  32. Przytulski, Mateusz. 2022. „Statut Prowincji Polskiej Zakonu Braci Kaznodziejów – miejsce w prawie Zakonu i zarys historyczny.” Sympozjum 43, nr 2:193-210. https://doi.org/10.4467/25443283SYM.22.020.17388 [Google Scholar]
  33. Przytulski, Mateusz. 2023. „Dysymulacja czy zaniedbanie – o zaniechaniu reakcji władzy kościelnej na naruszenia prawa.” Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich XXXIII, nr 36:229-46. https://doi.org/10.32077/bskp.5309 [Google Scholar]
  34. Rincón-Pérez, Tomás, i Piotr Majer. 2023. „Kan. 588.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, wyd. 2, 395-96. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  35. Rincón-Pérez, Tomás. 2023a. „Kan. 586.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, wyd. 2, 394. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  36. Rincón-Pérez, Tomás. 2023b. „Kan. 673-677.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, wyd. 2, 437-38. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  37. Ruf, Norbert. 1983. Das Recht der katolischen Kirche nach dem neuen Codex Iuris Canonici für die Praxis erläutert. Freiburg–Basel–Wien: Herder. [Google Scholar]
  38. Sebott, Reinhold. 1995. Ordensrecht. Kommentar zu den Kanones 573–746 des Codex Iuris Canonici. Frankfurt am Main: Verlag Josef Knecht. [Google Scholar]
  39. Skonieczny, Piotr. 2014a. „Kim jest proboszcz zakonny? O relacji między przełożonym zakonnym a proboszczem w parafii powierzonej instytutowi zakonnemu.” Annales Canonici 10:59-80. [Google Scholar]
  40. Skonieczny, Piotr. 2014b. „Umowa powierzenia parafii instytutowi zakonnemu: uwagi ogólne.” Poznańskie Studia Teologiczne 28:269-304. [Google Scholar]
  41. Skonieczny, Piotr. 2018. „Zamieszkanie w prawie kanonicznym. Założenia i ewolucja pojęcia.” Annales Canonici 14, nr 1:87-122. [Google Scholar]
  42. Skorupa, Ambroży. 2019. „Prowincjał, Przełożony prowincjalny, Przełożony prowincji.” W Leksykon Prawa Kanonicznego, red. Mirosław Sitarz, 2356-357. Lublin: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [Google Scholar]
  43. Sobański, Remigiusz. 2003. „Kan. 134.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. 1: Księga I. Normy ogólne, red. Józef Krukowski, 218-20. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  44. Socha, Hubert. 1983. „Die Gesellschaften des apostolischen Lebens.” W Handbuch des katholischen Kirchenrechts, red. Joseph Listl, Hubert Müller, i Heribert Schmitz, 519-25. Regensburg: Verlag Friedrich Pustet. [Google Scholar]
  45. Socha, Hubert. 1985. „Kan. 134.” W Münstericher Kommentar zur Codex Iuris Canonici, red. Klaus Lüdicke. T. 1. Ad. 134. Essen: Ludgerus Verlag. [Google Scholar]
  46. Żurowski, Marian. 1984. Problem władzy i powierzania urzędów w Kościele katolickim. Kraków: WAM. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.