Działalność wychowawcza i dydaktyczna sióstr Zmartwychwstanek w okresie międzywojennym była bogata i różnorodna. Siostry organizowały pracę na różnych poziomach edukacyjnych, począwszy od dzieci w wieku przedszkolnym, poprzez szkoły podstawowe i średnie, aż po studentów. Prowadziły prywatne przedszkola w siedmiu miejscowościach: Warszawie, Częstochowie, Poznaniu, Kętach, Grudziądzu i Rumi-Zagórzu. Prowadzili siedmioklasowe szkoły podstawowe (na poziomie III) w pięciu miejscowościach, tj.: Warszawie, Częstochowie, Wejherowie, Poznaniu, Mocarzewie. Ze szkołami średnimi połączono szkoły podstawowe w Warszawie, Częstochowie i Wejherowie. Poza tym siostry prowadziły w Warszawie kolegium nauczycielskie. Oprócz wspomnianych szkół siostry organizowały szkoły i kursy techniczne. W Częstochowie prowadziły średnie technikum: najpierw siedmioklasową szkołę produkcyjno-handlową, następnie czteroletnie gimnazjum kupieckie i dwuletnie liceum handlowe. Prowadzili szkoły gospodyń domowych (I stopnia) w Poznaniu, Brusach i Stryszawie. Poza tym organizowały, zwłaszcza na wsiach, kursy techniczne dla dziewcząt i kobiet: kroju i krawiectwa, robótek ręcznych, robienia na drutach, gospodyń, gotowania i in. Szczególną uwagę siostry przykładały do pracy w internatach, które otwierały w miejscowościach gdzie ich Zakon prowadził szkoły codzienne. Prowadziły także internaty dla dziewcząt uczęszczających do innych szkół państwowych lub prywatnych, dla studentek oraz dla młodych kobiet pracujących zawodowo. Organizując zajęcia pozaszkolne, siostry dały pierwszeństwo społecznościom wiejskim. Prowadziły świetlice dla dzieci i zapewniały pracę biednym wiejskim dziewczętom przy siewach. Szczególną wagę przywiązywały do katechizacji w parafii. Ważną formą działalności była także praca dydaktyczno-wychowawcza sióstr na rzecz osób bezdomnych i bezrobotnych. Organizowały działalność kulturalną i oświatową tej grupy społecznej w dwóch ośrodkach: w Warszawie i Grudziądzu. Wśród form pracy dydaktyczno-wychowawczej wymienić należy także obozy wczasowe dla dzieci i młodzieży. Obozy letnie odbywały się głównie w miejscowościach, w których znajdowały się domy sióstr. Oprócz wymienionych form pracy siostry zajmowały się także pisaniem. Ich twórczość adresowana była z jednej strony do rodziców i nauczycieli, z drugiej – do dzieci i młodzieży. Dorobek pisany pierwszego pokolenia Sióstr Zmartwychwstanek zawierał traktaty, artykuły i rozważania na temat celów, zadań i metod wychowania, zwłaszcza narodowego i religijnego. Autorkami prac edukacyjnych były: T. Kalkstein, A. Kossowska i B. Żulińska. Najbogatszy wkład w pisarstwo pedagogiczne miała B. Żulińska. Przedstawione powyżej formy pracy mogą prowadzić do wniosku, że siostry Zakonu Zmartwychwstanek wniosły ogromny wkład w rozwój życia kulturalnego i religijnego społeczeństwa polskiego w okresie między dwiema wojnami światowymi.