Śpiewy pseudochorałowe stanowią bardzo różnorodną grupę repertuarową, która nie była dotychczas przedmiotem obszernych badań. Artykuł podejmuje jej problematykę na przykładzie rękopiśmiennych graduałów XX. Misjonarzy. Oprócz wskazania konkordancji i pokrewieństwa repertuarowego, autor analizuje również zagadnienia wielogłosowości, praktyki wykonawczej oraz współczesnej recepcji śpiewów pseudochorałowych. Najważniejszym aspektem tych rozważań jest dwugłosowa Missa Varsaviensis ze stradomskiego Graduale Pro Festis Solemnioribus z 1769 r. oraz jej konkordancje w źródłach OO. Bernardynów