Pentaptyk pochodzi z ołtarza głównego dawnego opactwa cystersów w Bukowie Morskim, ufundowanego przez księcia Światopełka w połowie XIII wieku. Ołtarz wykonany był z drewna dębowego, z rzeźbionymi postaciami od wewnątrz i parą polichromowanych skrzydeł zewnętrznych. W panelu centralnym umieszczono alabastrową figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem w koronie. W okresie tuż po 1945 roku usunięto dębowe rzeźby z ołtarza, który pozostawiono bez opieki w opuszczonym kościele. W latach 60. XX w., po pracach konserwatorskich, zewnętrzne skrzydła wraz z zachowaną polichromią przekazano Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Malowidła pierwszej pary paneli podejmują tematykę hagiograficzną, m.in. Adoracja Maryi i Dzieciątka Jezus przez św. Bernarda, wizja Chrystusa św. Bernarda. Druga para paneli przedstawia patronów zawodów i spraw ważnych dla klasztoru, m.in. bezpieczeństwo żeglugi, ochrona klasztoru przed katastrofami, ochrona zakonników przed nagłą śmiercią. Fundator ołtarza Heinrich Kresse przedstawiony jest klęczący u stóp św. Barbary, patronki życia kontemplacyjnego i opiekunki przed wichurami i piorunami. Zapewne on był autorem ogólnego projektu ołtarza, który zdaje się wyrażać wiarę rzymskokatolicką w czasach, gdy kraj ogarniała już fala reformacji.