W roku 1972 minęła setna rocznica śmierci ks. Aleksego Prusinowskiego, utalentowanego kaznodziei, który zyskał sobie zaszczytne miano Wielkopolskiego Skargi. Prusinowski wsławił się zresztą nie tylko pracą na ambonie, był bowiem i dobrym publicystą i znanym działaczem społeczno-politycznym. Dzięki tej wielostronnej działalności nader szybko zyskał duży rozgłos, ale gdy później doznał niepowodzeń, a następnie, kiedy złożony chorobą przebywał kilka lat w szpitalu, zapomniano o nim niemal zupełnie. Mimo tego, że był on jednym z wybitnych mówców polskich, jego spuścizna kaznodziejska nie została jeszcze dokładnie opracowana. Celem niniejszej rozprawy jest uzupełnienie tej luki w biografii Wielkopolskiego Skargi.