Salta al menu principale di navigazione Salta al contenuto principale Salta al piè di pagina del sito

V. 125 (2016): Nasza Przeszłość

Artykuły

Dom poprawy dla duchownych w Liszkowie w latach 1835-1852

  • Wiesław Partyka
DOI: https://doi.org/10.52204/np.2016.125.191-200  [Google Scholar]
Pubblicato: 2016-06-30

Abstract

Kościół od wieków dbał o godne reprezentowanie stanu kapłańskiego. Tych duchownych, którzy zaniedbywali swoje obowiązki surowo napominał lub kierował na rekolekcje pokutne do miejsc odosobnienia. Przez długi czas tymi miejscami pokuty były klasztory, gdzie w ciszy i skupieniu pokutnik przechodził proces poprawy. W XIX wieku zaczęto zakładać specjalne zakłady dla księży demerytów. Na terenie Królestwa Polskiego instytut taki został założony w 1836 roku w Liszkowie z przeznaczeniem dla 30 osób. Obowiązywał tam surowy regulamin a nad całością czuwał regens wybierany spośród kapłanów zgłoszonych przez biskupów diecezji z terenu Królestwa. W 1852 roku ukazem carskim dom poprawy przeniesiony został z Liszkowa do klasztoru pobenedyktyńskiego na Świętym Krzyżu, gdzie działał do czasu powstania styczniowego. W 1866 roku dekretem biskupa sandomierskiego przeniesiony został do klasztoru dominikanów w Wysokim Kole. Funkcjonował tam do 1885 roku. Przykład tej instytucji świadczy o tym, że Kościół starał się reagować na sprzeniewierzanie się stanowi kapłańskiemu odsuwając duchownych od pełnionych funkcji i nakazując im pokutę, aby nie budzić zgorszenia wśród wiernych a samym kapłanom dać szansę na poprawę.

Riferimenti bibliografici

  1. Walewander E., Proboszczowie krasnobrodzcy od połowy XIX wieku, Lublin 2012. [Google Scholar]
  2. Wójcik W., Demeryci, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. III, red. R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz, Lublin 1985, k. 1141. [Google Scholar]

Downloads

I dati di download non sono ancora disponibili.