Niniejsza praca przedstawia wybitnego humanistę i historyka kultury polskiej. Badania naukowe i prace Stanisława Łempickiego nawiązywały w pierwszej kolejności do humanizmu. Kultura Złotego Wieku w Polsce, wpływy obce, historia literatury polskiej, a następnie sprawy związane z dziejami oświaty, systemem oświaty i polską ideą oświatową były przedmiotem zainteresowań naukowych Łempickiego. Profesor Łempicki był politologiem, poza tym miał niezwykły talent syntezy. Jego utwory pisane były pięknym i intensywnym stylem oraz nienaganną polszczyzną, można je czytać jako ciekawą powieść. Nie opublikował obszernych prac, z wyjątkiem kilku rozpraw. „Pisanie obszernych tomów zostawiam wam młodym – będę pisał tylko krótsze rozprawy” – powiedział na tydzień przed śmiercią. Dając ponieść się żywemu temperamentowi, czasem odkładał dopiero co rozpoczętą praęy i angażował się w jakiś nowy pomysł. Często Profesor zajmował się kilkoma tematami jednocześnie. Profesor Łempicki miał doskonałą pamięć, która pozwalała mu na szersze omówienie każdego tematu. Poza talentem elokwencji (był znakomitym i cenionym wykładowcą-mówcą), miał niezwykłą łatwość pisania, co przejawiało się nie tylko w jego rozprawach stricte naukowych, ale także w pracy publicystycznej.