Matka Paula Zofia Tajber była niezwykłą osobą, która w życiu i apostolstwie stawiała na akcentowanie prawdy o Chrystusie żyjącym w duszy człowieka. Urodziła się w 1890 roku w Białej Podlaskiej jako ostatnie dziecko w zamożnej rodzinie. Wychowywana w głębokich wartościach katolickich, po śmierci matki doświadczyła kryzysu wiary, który doprowadził ją do odrzucenia praktyk religijnych. Jednakże po wybuchu I wojny światowej i rewolucji w Rosji, jej przemyślenia zmieniły się, a doświadczenie wojny doprowadziło ją do głębszego zrozumienia swojej relacji z Bogiem. W 1919 roku podjęła próbę utworzenia małej wspólnoty, która wkrótce przeniosła się do Polski, osiedlając się w Krakowie. Pod opieką biskupa Adama Stefana Sapiehy i władz państwowych założyła Stowarzyszenie katolickie dla pogłębienia życia religijnego ku czci Przenajświętszej Duszy Chrystusa Pana. Mimo licznych trudności, takich jak brak funduszy czy represje ze strony władz sowieckich, wspólnota rozwijała się, a Matka Paula pełniła rolę duchowego przewodnika, skupiając się na formacji duchowej sióstr i na kultywowaniu wiary w Chrystusa żyjącego w duszach ludzi. Jej nauczanie i działalność oparte były na przekonaniu, że życie w zjednoczeniu z Chrystusem przynosi prawdziwą radość i błogosławione owoce. Wszystkie działania podejmowane były z myślą o służbie Bogu i ludziom, co przynosiło pozytywne rezultaty, nawet wśród osób dotkniętych cierpieniem i bólem. Działalność Stowarzyszenia rozwijała się, choć z początku zmagano się z trudnościami finansowymi i materialnymi. Niemniej jednak, dzięki wytrwałości i oddaniu Matki Pauli oraz jej towarzyszek, udało się stworzyć wspólnotę, która miała istotny wpływ na życie religijne i społeczne w Krakowie. Matka Paula Zofia Thjber była prawdziwym przykładem świętości życia osobistego oraz głębokiej wiary w obecność Chrystusa w życiu człowieka. Jej dziedzictwo nadal inspiruje i prowadzi do refleksji nad własnym życiem duchowym.