Roczniki Sędziwoja stanowią kompilację zaczerpniętą z kilku źródeł datowaną na okres późnego średniowiecza (1456-1466). Podstawą tego zestawienia było, które później zanikło, wydanie Annalium Polonorum (które nazywam Pierwotnymi Rocznikami Sędziwoja) oraz to, co nazywamy jego kontynuacją. Inne źródła to m.in.: Roczniki Kapituły Krakowskiej, Roczniki Krakowskie, Roczniki Kapituły Poznańskiej, Kronika Wielkopolska, Kronika książąt polskich, Kronika katedry krakowskiej, Kalendarz i wspomnienia Włocławka, Hagiografie św. Stanisława, a także tradycja ustna. Autorem był Sędziwój czeski, kanonik gnieźnieński, a następnie sługa kanoników regularnych kłodawskich, teolog i jeden z najwybitniejszych uczonych-historyków XV w. Kroniki Sędziwoja zostały przepisane do tzw. Kodeksu Sędziwojskiego, gdzie zachowały się do dziś. W tym rękopisie zostały one poprawione i uzupełnione i interpolowane przez Sędziwoja z Czech. Termin korekty i interpolacji Roczników Sędziwoja wyznacza śmierć ich autora, tj. rok 1476. Całość została skompilowana zasadniczo w latach 1456-1467.