W ostatnich latach postęp mediewistyki francuskiej stymulują kolejne rocznice: niedawno obchodzono wstąpienie na tron Hugo Kapeta, ostatnio celebrowano uroczyście rocznicę chrztu Chlodwiga. Każda z takich rocznic owocuje serią książek i artykułów odnawiając dyskusje o wspominanym właśnie bohaterze. Podobnie stało się w przypadku innej rocznicy: oto mija 1000 lat od objęcia godności papieskiej przez Gerberta z Aunllac, znanego nie tylko mediewistom, uważanego za największego uczonego swoich czasów. Podstawowe fakty z jego życia zostały już dawno ustalone przez historyków. W 1993 r. ukazała się krytyczna edycja korespondencji Gerberta. Osoby Gerberta z Aurillac, a bardziej jeszcze jego epoki, dotyczy druga publikacja, opracowana przez specjalistów z paryskiej École des Chartes. Jej tytuł: "Wokół Gerberta" doskonale oddaje zawartość. Zaprezentowano w niej ponad 50 tekstów źródłowych, ilustrujących realia polityczne, stosunki społeczne i klimat intelektuany jego czasów, porządkując je wokół czterech tematów: miejsc, w których Gerbert przebywał oraz wokół sfer jego aktywności: polityki, Kościoła i nauki. Kolejny, nowo wydany tom studiów poświęconych Gerbertowi nosi tytuł" "Gerbert l ’Européen". W zbiorze tym uderza dwojakie podejście do jej bohatera: Gerbert jest tu nie tylko symbolem Europy u progu drugiego tysiąclecia, ale także wybitnym reprezentantem Owemii, swojej „małej ojczyzny”, która kultywuje jego pamięć. Osadzeniu przyszłego papieża w historii lokalnej służy seria artykułów dotyczących regionu i miasta Aurillac w jego epoce, jak również w czasach nowożytnych. Działalność Gerberta jako papieża wiąże się bezpośrednio z krajami Europy Środkowo-Wschodniej. Na jego pontyfikat przypada bowiem wejście do wspólnoty chrześcijańskiej Czech, Polski i Węgier.