Artykuł, autorstwa nieznanego autora, zajmuje się istotnym aspektem badań nad średniowiecznymi itinerariami, czyli podróżami biskupów. Tekst wyraża potrzebę zgłębienia podróży duchownych w kontekście ich funkcji zarówno w strukturze Kościoła, jak i państwa. Autor skupia się szczególnie na podróżach Jana Grotowica, biskupa krakowskiego, w latach 1326-1347. Pierwszym aspektem, który należy podkreślić, jest solidna podstawa źródłowa artykułu. Autor korzysta z różnorodnych dokumentów, w tym ponad 40 wydanych przez kancelarię Grotowica, oraz źródeł narracyjnych, takich jak Żywoty biskupów krakowskich Jana Długosza i jego Roczniki. Ta różnorodność źródeł pozwala na bardziej kompleksowe zrozumienie podróży biskupa. Autor analizuje motywy podróży Grotowica oraz miejsca, w których zatrzymywał się podczas objazdów po diecezji krakowskiej. Przedstawia również mapę miejsc jego pobytu, co dodaje wartości merytorycznej artykułowi. Niestety, tekst nie jest podpisany przez konkretnego autora, co utrudnia jego ewentualną korektę i weryfikację źródeł. Brak również dogłębnej analizy samego biskupa Grotowica oraz jego roli w historii Kościoła i państwa polskiego, co mogłoby wzbogacić treść artykułu. Podsumowując, artykuł stanowi interesujący wkład w badania nad podróżami duchownych w średniowieczu, szczególnie biskupa Jana Grotowica. Solidna podstawa źródłowa oraz próba zrozumienia motywów i celów tych podróży sprawiają, że tekst jest wartościową lekturą dla historyków zajmujących się tym okresem historycznym.