W artykule omówiono życie i twórczość naukową słynnego poety i polemisty na Śląsku XVII wieku Jana Schefflera, szczerze nawróconego na katolicyzm, zmarłego w roku 1677. Jan Scheffler, poeta, mistyk, teologiczny polemista, z zawodu lekarz, znany szeroko pod pseudonimem literackim Angelus Silesius (Anioł Śląski) przez długie dziesiątki lat pozostawał w zapomnieniu. Dopiero w XIX wieku, a zwłaszcza w okresie romantyzmu, zwrócono na niego uwagę. Na jego temat powstała bogata literatura. Zainteresowania twórczością Schefflera nie gasną i dziś. Z okazji 300-lecia jego śmierci chcemy przypomnieć tę postać, wyciskającą głębokie piętno w świadomości ówczesnych ludzi. Jan Scheffler przyszedł na świat we Wrocławiu w 1624 roku. Pochodził z protestanckiej rodziny szlacheckiej, świeżo nobilitowanej w Polsce. W swym życiu wewnętrznym przeszedł przełom. Doszedł on do przekonania o nieprawidłowości protestanckiej wiary. Nie godził się na subiektywne i błędne tłumaczenie Pisma Świętego przez protestantów. Raziło go odrzucanie przez nich tradycji, zaniechanie kultu świętych, niedocenianie teologii mistycznej. Upatrywał też u Marcina Lutra szereg osobistych niedociągnięć. Pod wpływem tych motywów Jan Scheffler złożył w dniu 12 czerwca 1653 roku katolickie wyznanie wiary w kościele we Wrocławiu. Jan Scheffler przedstawia niewątpliwie ciekawą osobowość i indywidualność. Mając wybitne uzdolnienia w dziedzinie medycyny, w której oceniano go jako expertissimus, po dokonanym przełomie duchowym i uskutecznionej konwersji na katolicyzm, poświęcił je w twórczości poetyckiej i polemicznej w obronie kościoła katolickiego i potęgowaniu pobożności oraz mistyki. Szczególniejsze spotęgowanie w jego naukowej działalności wzmaga się po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1661 roku. Jego gorliwość w umiłowaniu ideałów katolickiej wiary jest porywająca, mimo napotykanych trudności i przeciwieństw.