W II poł. XVII w. do władz Rzeczypospolitej zwracali się bezpośrednio kustosze Ziemi Świętej. W skład korespondencji wchodziły prośby o liczne interwencje w kwestii zwrotu miejsc świętych zakonnikom franciszkańskim, z których ci byli usuwani rozmaitymi środkami przez schizmatyków, ale za aprobatą Wysokiej Porty. Na 235 pism ok. 45 odnosi się do Polski. Należy przy tym zaznaczyć, że ów zbiór jest niekompletny. W niniejszych listach poszczególni kustosze Ziemi Świętej w mniejszym bądź w większym stopniu ukazywali polskim dostojnikom świeckim i duchownym sytuację Kustodii Ziemi Świętej. Ci, w odpowiedzi wyrażali troskę o miejsca święte i/lub zapewniali, że postarają się przywrócić je w dawne posiadanie zakonnikom franciszkańskim. Oprócz wspomnianych kwestii w pismach poruszono także tematy marginalne np. okazywano troskę o dwór królewski lub wyrażano serdeczność w związku z obraniem nowego króla Polski albo informowano o elekcji kustosza Ziemi Świętej. W sprawie restytucji miejsc świętych w Palestynie ingerowała także Stolica Apostolska, jej wysłannicy oraz legaci królewscy do Wysokiej Porty. Istotną rolę w tym zakresie odegrała również Kustodia Ziemi Świętej, wysyłając do Polski dwóch swoich przedstawicieli. Jeden z nich - o. Grzegorz Babinkiewicz wziął nawet udział w poselstwie Jana Gnińskiego na dwór turecki, podczas którego omawiano kwestię miejsc świętych w Palestynie.