W 1497 roku, dwa lata po przyłączeniu Księstwa Płockiego do Polski, zmarł biskup płocki Piotr Chotkowski. Król Jan Olbracht chciał, aby jego następcą został wicekanclerz Grzegorz von Lubraniec. Jednak ze względu na podeszły wiek polecił na ten urząd swojego siostrzeńca Jana Lubrańskiego, sekretarza królewskiego. 6 listopada 1497 roku arcybiskup gnieźnieński Fryderyk Jagiellończyk został wybrany na biskupa płockiego – w wyniku głosowania wybranego przez kapitułę Mikołaja Bartnickiego. Ten z kolei zaproponował Jana Lubrańskiego. Wydaje się, że wybór ten został już wcześniej uzgodniony z częścią kanoników i Mikołajem Bartnickim. W dniu wyborów Jan Lubrański przebywał w Gdańsku jako poseł królewski. Później przebywał stale na dworze królewskim. 21 kwietnia 1498 roku za protekcją króla został biskupem poznańskim, jednak do końca tego roku posługiwał się tytułem biskupa płockiego i sprawował ten urząd. Jako biskup płocki przyczynił się do fundacji klasztoru obserwantów w Skępem. Wybór Jana Lubrańskiego na biskupa płockiego miał pod wieloma względami kluczowe znaczenie dla tej diecezji, a przede wszystkim zapoczątkował proces jednoczenia kraju i diecezji płockiej z Królestwem Polskim.