W artykule przedstawiono rozbieżne hipotezy istniejące w historiografii Pięciu Braci. Dotyczą one w szczególności osób samych pięciu braci, daty ich przybycia do Polski i śmierci, a w końcu ich siedziby. Z badań autora (rozdział I) wynika, że ich imiona należy zachować w następującej kolejności: Benedykt, Jan, Izaak, Mateusz, Krystyn. Nie ma powodu utożsamiać Jana Pustelnika z Janem Grace Wenecjaninem. Jeśli chodzi o daty (rozdział II), autor dochodzi do wniosku, że Pięciu Braci nie było towarzyszami św. Wojciecha. Benedykt i Jan przybyli do Bolen dopiero w styczniu 1002 r., a męczeństwo pięciu braci miało miejsce w nocy z 10 na 11 listopada 1003 r. Utrwalona w kręgach naukowych opinia na temat siedziby Pięciu Braci w Kazimierzu Biskupim została podważona i zastąpiona dwiema hipotezami (rozdział III): według niektórych historyków siedziba ta znajdowała się w Międzyrzeczu, według innych – w Kazimierzu Szamotulskim. Autor udowadnia, że obie hipotezy należy odrzucić, gdyż opierają się na fałszywych założeniach. Jedna z przesłanek łączyła dwa bardzo różne wydarzenia: przybycie wojsk niemieckich do pustelni Pięciu Braci w 1004 r. z przybyciem wojsk niemieckich do Polski w 1005 r. Druga przesłanka zawierała błąd anachronizmu polegający na tym, że twierdzono, że pustelnia braci znajdowała się na terenie diecezji poznańskiej, natomiast w roku 1003 nie było jeszcze ustalonych granic diecezji. Aby sprawdzić obiegową opinię, że pięciu braci miało swoją siedzibę w Kazimierzu Biskupim (Rozdział IV), autor wykorzystał informacje z Vita Brunos. Uzyskane informacje zestawiono i porównano z przekazywanymi przez tradycję. Autor stwierdził, że są one zgodne w najważniejszych punktach oraz doszedł więc do wniosku, że należy odrzucić utarty pogląd, według którego pierwszą i jedyną siedzibą Pięciu Braci był Kazimierz Biskupi.