Obowiązek denuncjacji przestępstwa finansowania terroryzmu, w świetle obowiązujących przepisów, może być realizowany na zasadach ogólnych wynikających z art. 304 par 1 k.p.k.; oraz art. 240 § 1 k.k., jak również z przepisów szczególnych zawartych w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W przypadku szczególnego obowiązku denuncjacji można wskazać dwa tryby postępowania Pierwszy z nich dotyczy instytucji obowiązanych i jest on realizowany w taki sam sposób jak w przypadku przestępstwa prania pieniędzy. Oznacza pośrednictwo Generalnego Inspektora Informacji Finansowej w zakresie złożenia zawiadomienia o przestępstwie do organów Prokuratury (art. 18). Drugi zaś dotyczy jedynie przestępstwa finansowania terroryzmu (art. 20b) i może być realizowany bezpośrednio poprzez złożenie zawiadomienia o przestępstwie do organów Prokuratury z pominięciem GIIF. Przedmiotowe podstawy denucjacji przestępstwa z art. 165a k.k. w pełni uwzględniają możliwość reakcji na zagrożenie wynikające z procederu finansowania terroryzmu realizowanego w obszarze działań formalno – finansowych, jak i poza tym obszarem przy wykorzystaniu paralelnego obrotu finansowego.