Skip to main navigation menu Skip to main content Skip to site footer
##common.pageHeaderLogo.altText##

Vol. 29 (2022)

Artykuły

Sign language as a form of communication with hearing disabled people

  • Mateusz Kowalski
DOI: https://doi.org/10.52097/rs.2022.315-329  [Google Scholar]
Published: 2023-09-19

Abstract

The purpose of this article is to show sign language as a form of communication for people with hearing disabilities among themselves and with hearing people. The article is divided into three parts.
In the first part, I analyze the historical outline of the formulation of modern sign language. Starting from the non-verbal forms of communication of the deaf as early as the beginning of human history, I reconstruct the most important events related to the development of forms of this language. In doing so, I particularly emphasize the contribution of the deaf to education.
In the second part, I refer to the nature of sign language. I characterize its elements (individual signs and gestures) and the rules for making them into a compact language. This section also covers the two most important sign language systems, i.e. Polish Sign Language and Sign Language System.
In the last section, I outline how sign language is used in hearing-impaired communities with the hearing world. I analyze such life situations as family relations, functioning in society and the legal situation of sign language.
Based on these analyses, we can conclude that sign language is an indispensable form used in communicating with people with hearing disabilities. Its absence causes a significant reduction in the level of social development of a deaf person. Sign language should therefore continue to be supported and popularized, also among hearing people.

References

  1. Bernaś T., Badania nad Polskim Językiem Migowym na tle innych języków migowych, w: Rozprawy Komisji Językowej XLII, red. J. Miodek, W. Wysoczański, Wrocław 2016. [Google Scholar]
  2. Czajkowska-Kisil M., Głusi, ich język i kultura – zarys problematyki, w: Lingwistyka przestrzeni i ruchu. Komunikacja migowa a metody korpusowe, red. P. Rutkowski, S. Łozińska, Warszawa 2014. [Google Scholar]
  3. Kosiba O., Grenda P., Leksykon języka migowego, Bydgoszcz, 2011. [Google Scholar]
  4. Kowalska P., Durko T., Język migowy jako środek komunikacji osób głuchych, „Otorynolaryngologia”, 2011, nr 10 (2). [Google Scholar]
  5. Marnik J., Rozpoznawanie znaków Polskiego Alfabetu Palcowego, w: Metody statystyki i data mining w badaniach naukowych, Warszawa-Kraków 2003. [Google Scholar]
  6. Nowicki W., Ksiądz Jakób Falkowski, założyciel Instytutu Warszawskiego Głuchoniemych. Przyczynek do dziejów dobroczynności, Warszawa 1876. [Google Scholar]
  7. Pietrzak W., Język migowy w szkole, cz. 2, Warszawa 1992. [Google Scholar]
  8. Podgórska-Jachnik D., Historia wychowania i edukacji głuchych z perspektywy surdopedagogiki początku XXI wieku, w: Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną, red. J. J. Błeszyński, D. Baczała, J. Binnebesel, Łódź, 2008. [Google Scholar]
  9. Szczepankowski B., Język migany w szkole, cz. 1, Warszawa 1988. [Google Scholar]
  10. Szczepankowski B., Porozumiewanie się z osobami niesłyszącymi, „Łódzkie Studia Teologiczne”, 2000. [Google Scholar]
  11. Szczepankowski B., Kuncewicz D., Język migowy w terapii, Łódź 2008. [Google Scholar]
  12. Tomaszewski P., Piekot T., Język migowy w perspektywie socjolingwistycznej, „Socjolingwistyka”, XXIX (2015). [Google Scholar]
  13. Wilimborek B., Nauczanie języka migowego osób słyszących, „Języki Obce”, nr 4, 2015. [Google Scholar]
  14. Wojtas A., Język migowy jako forma komunikacji wspierająca dziecko niesłyszące w środowisku rodzinnym, „Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych”, 2014, nr 18/1. [Google Scholar]