Bezpłatne poradnictwo prawne nadal pozostaje jednym z kluczowych obszarów działalności państwa. Stworzony system nie jest jednak optymalny, a jego ramy formalnoorganizacyjne wymagają zmian. Dotyczy to zarówno jakości świadczonych usług, jak i zwiększenia ich dostępności poprzez szeroko zakrojone akcje informacyjne. W kontekście świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej przez radców prawnych wciąż wątpliwości budzi wykładnia przepisów podatkowych. Okazuje się, że jedynie wyczerpujące, umowne uregulowanie wszelkich kwestii związanych ze sposobem i warunkami wykonywania usług, może prowadzić do przyjęcia przez organy podatkowe stanowiska, że działalność podatnika – radcy prawnego podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a uzyskiwane przychody zakwalifikowane mogą być do kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jako postulat de lege ferenda proponuje się przeprowadzenie odpowiednich zmian legislacyjnych.