Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 12 Nr 2 (2019)

Artykuły

Nauka policji jako źródło nowożytnych nauk administracyjnych

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2019.12.2-25  [Google Scholar]
Opublikowane: 31.12.2019

Abstrakt

Pierwszą próbę kompleksowego ujęcia wiedzy o organizacji i funkcjonowaniu administracji publicznej przyniosła nauka policji (policystyka). Wywodziła się ona z doktryny kameralistycznej, łączącej w sobie – obok zagadnień z zakresu zarządu administracyjnego – szeroki, ale nieusystematyzowany zbiór wiedzy z takich dziedzin jak ekonomia, finanse, statystyka, demografia czy polityka gospodarcza państwa, a nawet filozofia. O ile kameralistyka kładła nacisk głównie na kwestie ekonomiczne, traktując zagadnienia administracyjne jedynie jako jeden ze środków sprawnego zarządu skarbowego i gospodarczego państwa, to pozostająca pod wpływem prawa natury policystyka koncentrowała się na tworzeniu systemu środków i metod kształtujących strukturę administracji publicznej państwa nowożytnego.

Bibliografia

  1. Baszkiewicz, Jan. 1998. Powszechna historia ustrojów państwowych. Gdańsk: Arche. [Google Scholar]
  2. Baszkiewicz, Jan. 1999. Władza. Wrocław: Ossolineum. [Google Scholar]
  3. Baszkiewicz, Jan. 2002. Francja nowożytna. Szkice z historii wieków XVII–XX. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie. [Google Scholar]
  4. Bazylow, Ludwik. 1985. Historia Rosji. Vol. 1. Warszawa: Ossolineum. [Google Scholar]
  5. Black, Jeremy. 1997. Europa XVIII wieku. 1700–1789. Warszawa: Wydawnictwo PIW. [Google Scholar]
  6. Capra, Carlo. 2001. “Urzędnik.” In Człowiek Oświecenia, ed. Michel Vovelle, 325–61. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen. [Google Scholar]
  7. Delamare, Nicolas. 1719–1722. Traité de la police. Oú l’on trouvera l’histoire de son etablissement, les fonctions et les prerogatives de ses magistrats. Vol. 1–4. Paris: Chez Pierre Cot. [Google Scholar]
  8. Fischer, Friedrich. 1784. Lehrbegriff sämtlicher Kameral und Polizei Rechte in Deutschland. Halle. [Google Scholar]
  9. Grodziski, Stanisław. 1998. Porównawcza historia ustrojów państwowych. Kraków: Universitas. [Google Scholar]
  10. Gromadzka–Grzegorzewska, Maria. 1985. Narodziny polskich nauk administracyjnych. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego. [Google Scholar]
  11. Hof, Ulrich. 1995. Europa Oświecenia. Warszawa: Wydawnictwo Krag. [Google Scholar]
  12. Izdebski, Hubert. 1997. Historia administracji. Warszawa: Liber. [Google Scholar]
  13. Janicka, Danuta. 2002. Ustrój administracji w nowożytnej Europie. Zarys wykładu. Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa. [Google Scholar]
  14. Jung, Johann Heinrich. 1789. Grundlehre der Cameralwissenschsften. Heidelberg. [Google Scholar]
  15. Koranyi, Karol. 1966. Powszechna historia państwa i prawa. Vol. 3. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  16. Langrod, Jerzy. 1948. Instytucje prawa administracyjnego. Zarys części ogólnej. Vol. 1. Kraków: Wydawnictwo “Księgarnia Stefana Kamińskiego.” Leoński, Zbigniew. 2000. Nauka administracji. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  17. Leśnodorski, Bogusław. “Administracja w państwie burżuazyjnym. Czynniki rozwoju.” Państwo i Prawo 3–4:30–32. [Google Scholar]
  18. Longchamps de Berier, Franciszek. 1991. Założenia nauki administracji. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. [Google Scholar]
  19. Maciejewski, Tadeusz. 2002. Historia administracji. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  20. Malec, Dorora, and Jerzy Malec. 2000. Historia administracji i myśli administracyjnej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. [Google Scholar]
  21. Moser, Johann Jacob. 1737–1753. Deutsches Staatsrecht. Tübingen. [Google Scholar]
  22. Oczapowski, Józef. 1882. Policyści zeszłego wieku i nowożytna nauka administracji. Warszawa: Drukiem S. Orgelbranda Synów. [Google Scholar]
  23. Pfeiffer, Johann Friedrich. 1789. Natürliche allgemeine Polizeiwissenschaft. Mainz. [Google Scholar]
  24. Pütter, Johann Stephan. 1754. Elementa Iuris publici germanici. Göttingen: Bossiegel. [Google Scholar]
  25. Rossig, Karl Gottlob. 1786. Lehrbuch der Polizeiwissenschaft. Jena. [Google Scholar]
  26. Salmonowicz, Stanisław. 1998. Prusy. Dzieje państwa i społeczeństwa. Warszawa: Książka i Wiedza. [Google Scholar]
  27. Sczaniecki, Michał. 1994. Powszechna historia państwa i prawa. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  28. Seidler, Grzegorz Leopold. 1983. “Koncepcja biurokracji w Oświeceniu.” Studia Nauk Politycznych 4 (64): 41–49. [Google Scholar]
  29. Seidler, Grzegorz Leopold. 1984. W nurcie Oświecenia. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie. [Google Scholar]
  30. Sobańska–Bondaruk, Melania, and Stanisław Lenard. 1999. Wiek XVI–XVIII w źródłach. Warszawa: PWN. [Google Scholar]
  31. Tarasow, Iwan.T. 1891. Uczebnik nauki policejskago prawa. Moskwa. [Google Scholar]
  32. Von Berg, Günther Heinrich. 1799–1809. Handbuch des Deutschen Polizeirechts. Götingen: Hannover. [Google Scholar]
  33. Von Justi, Johann Heinrich. 1756. Grundsätze der Polizei – Wissenschaft. Götingen: van den Hoeck. [Google Scholar]
  34. Von Justi, Johann Heinrich. 1758. Staatswirtschaft. Leipzig: Breitkopf. [Google Scholar]
  35. Von Sonnenfels, Joseph. 1765–1769. Grundsatze der Polizei – Handlungs und Finanzwissenschaft. Wien. [Google Scholar]
  36. Wąsowicz, Marek. 1998. Historia ustroju państw Zachodu. Warszawa: Liber. [Google Scholar]
  37. Wereszycki, Henryk. 1986. Historia Austrii. Wrocław: Ossolineum. [Google Scholar]
  38. Wolff, Christian. 1740–1754. Ius naturae et gentium metodo scientifico pertractatum. Berlin. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.