Godność ludzka to stale zmieniające się zjawisko społeczne. Jego istota może być teoretycznie wyrażona jedynie przez pojęcia, które się rozwijają, przekształcają i zastępują. Równocześnie godność ludzka jest podstawową wartością społeczną, ponieważ opiera się na ludzkiej autonomii. Autonomia jest podstawą do kształtowania osobowości w oparciu o racjonalny wybór możliwych działań, styl życia w ogóle, podążanie za własnymi wartościami i własnym systemem wartości. W takich okolicznościach człowiek tworzy siebie, rozpoznaje swoją odpowiedzialność za swoje życie i zdolność do robienia czegokolwiek według własnego uznania. Osoba autonomiczna, która ma jasno określoną indywidualność, przejrzysty plan życia, ukształtowane światopoglądy, własny system wartości czyni z rozważanego niezależnego wyboru, jest nośnikiem godności. W związku z tym ogromne znaczenie ma uregulowanie idei godności ludzkiej w prawie pozytywnym i ustanowienie skutecznych mechanizmów ich ochrony. Idea nienaruszalności godności i praw człowieka, ich równości i nienaruszalności odzwierciedla dążenie ludzkości do zniszczenia wszelkich form przemocy i ucisku, dążąc do koegzystencji opartej na zasadach sprawiedliwości, demokracji i humanizmu.