Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 11 Nr 1 (2018)

Artykuły

Z problematyki łańcuszkowego podżegania

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2018.11.1-14  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2018

Abstrakt

Artykuł dotyczy dopuszczalności przyjęcia konstrukcji tzw. łańcuszkowego podżegania, czyli sytuacji, w której podżegacz nakłania inną osobę nie do popełnienia czynu w postać sprawstwa, lecz w postaci dalszego podżegania. Autor uważa tę konstrukcję za dopuszczalną i uzasadnia to. Nadto analizuje kilka podstawowych zagadnień szczegółowych wiążących się z łańcuszkowym podżeganiem.

Bibliografia

  1. Andrejew, Igor. 1988. Podstawowe pojęcia nauki o przestępstwie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  2. Bojarski, Tadeusz. 2006. „Z problematyki współdziałania przestępnego.” W Przestępstwo – kara – polityka kryminalna. Problemy tworzenia i funkcjonowania prawa. Księga jubileuszowa z okazji 70. rocznicy urodzin Profesora Tomasza Kaczmarka, red Jacek Giezek, 85–96. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  3. Bojarski, Tadeusz. 2006. „Zagadnienia odpowiedzialności karnej za podżeganie i pomocnictwo w świetle poglądów Profesora Juliusza Makarewicza.” W Karnopolityczne koncepcje Profesora Juliusza Makarewicza – wczoraj i dziś (w 50 rocznicę śmierci), red. Ireneusz Nowikowski, i Paweł Strzelec, 29–40. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii CurieSkłodowskiej. [Google Scholar]
  4. Bojarski, Tadeusz. 2006. Polskie prawo karne. Zarys części ogólnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  5. Buchała, Kazimierz, i Leszek Kubicki. 1988. „Sprawstwo pośrednie w polskiej nauce prawa karnego i orzecznictwie sądowym.” Studia Prawnicze 1–2:175–190. [Google Scholar]
  6. Buchała, Kazimierz. 1994. „W sprawie tzw. sprawstwa pośredniego i pokrewnych form sprawstwa.” Przegląd Sądowy 3:3–11. [Google Scholar]
  7. Choduń, Agnieszka, i Maciej Zieliński. 2009. „Aspekty językowych granic wykładni.” W Stanowienie i stosowanie prawa podatkowego. Księga jubileuszowa Profesora Ryszarda Mastalskiego, red. Wiesława Miemiec, 93–105. Wrocław: Unimex. [Google Scholar]
  8. Cieślak, Marian. 1995. Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  9. Dębski, Ryszard. 1998. „O teoretycznych podstawach regulacji współdziałania przestępnego w kodeksie karnym z 1997 r..” Studia Prawno-Ekonomiczne 58:105–127. [Google Scholar]
  10. Giezek, Jacek. 2012. „Formy popełnienia przestępstwa.” W Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. Jacek Giezek, 115–196. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  11. Kaczmarek, Tomasz. 2002. „Recenzja książki P. Kardasa, Teoretyczne podstawy odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie.” Prokuratura i Prawo 6:93–106. [Google Scholar]
  12. Kaczmarek, Tomasz. 2007. „Kwestie sporne wokół tzw. niesprawczych form współdziałania przestępnego.” W Formy stadialne i postacie zjawiskowe popełnienia przestępstwa, red. Jarosław Majewski, 89–108. Toruń: Dom Organizatora. [Google Scholar]
  13. Kardas, Piotr. 2001. Teoretyczne podstawy odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  14. Kardas, Piotr. 2005. „Przypisanie przestępstwa a niesprawcze postaci współdziałania. Rozważania o przydatności konstrukcji obiektywnego przypisania w procesie ustalania podstaw odpowiedzialności karnej za podżeganie i pomocnictwo.” W W kręgu teorii i praktyki prawa karnego. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Wąska, red. Leszek Leszczyński, Edward Skrętowicz, i Zbigniew Hołda, 197–226. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. [Google Scholar]
  15. Kardas, Piotr. 2016. „Art. 18.” W Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz do art. 1–52, red. Włodzimierz Wróbel, i Andrzej Zoll, 362–473. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  16. Kulik, Marek. 2015. „Glosa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2014 r. (SK 35/12), OTK-A 2014, nr 7, poz. 74.” Studia Iuridica Lublinensia 4:175–190. [Google Scholar]
  17. Kulik, Marek. 2016. „Art. 18.” W Kodeks karny. Komentarz, red. Marek Mozgawa, 74–83. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  18. Kulik, Marek. 2016. „Formy zjawiskowe.” W Prawo karne materialne, red. Marek Mozgawa, 364–394. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  19. Liszewska, Agnieszka. 2000. „Podżeganie i pomocnictwo a usiłowanie.” Państwo i Prawo 6:51–62. [Google Scholar]
  20. Liszewska, Agnieszka. 2004. Współdziałanie przestępne w polskim prawie karnym. Analiza dogmatyczna. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. [Google Scholar]
  21. Liszewska, Agnieszka. 2007. „Problem zbiegu stadialnych postaci sprawczego współdziałania z dokonaniem podżegania i pomocnictwa.” W Formy stadialne i postacie zjawiskowe popełnienia przestępstwa, red. Jarosław Majewski, 51–74. Toruń: Dom Organizatora. [Google Scholar]
  22. Makarewicz, Juliusz. 1938. Kodeks karny z komentarzem. Lwów: Wydawnictwo Zakładu Narodowego Ossolińskich. [Google Scholar]
  23. Papierkowski, Zdzisław. 1966. „Sprawstwo pośrednie jako postać przestępstwa.” Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 3:47–57. [Google Scholar]
  24. Peiper, Leon. 1936. Komentarz do kodeksu karnego. Lwów: Leon Frommer. [Google Scholar]
  25. Rejman, Genowefa. 1962. „Granica między przygotowaniem a usiłowaniem podżegania i pomocnictwa.” Palestra 1:45–51. [Google Scholar]
  26. Rejman, Genowefa. 1999. „Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo.” W Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. Genowefa Rejman, 588–640. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  27. Sakowicz, Andrzej. 2015. „Art. 18.” W Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz do artykułów 1–31, red. Michał Królikowski, i Robert Zawłocki, 640–706. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  28. Spotowski, Andrzej. 1990. Funkcja niebezpieczeństwa w prawie karnym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  29. Śliwiński, Stanisław. 1946. Polskie prawo karne materialne. Część ogólna. Warszawa: Gebethner i Wolff. [Google Scholar]
  30. Tokarczyk, Damian. 2017. Podżeganie w polskim prawie karnym. Studium z zakresu teorii i praktyki prawa karnego. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  31. Tyszkiewicz, Leon. 1964. Współdziałanie przestępne i główne pojęcia z nim związane w prawie polskim. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza. [Google Scholar]
  32. Wąsek, Andrzej. 1977. Współsprawstwo w polskim prawie karnym. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [Google Scholar]
  33. Wąsek, Andrzej. 1998. „Formy popełnienia przestępstwa.” W Prawo karne, red. Tadeusz Bojarski, 183–221. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. [Google Scholar]
  34. Wąsek, Andrzej. 2005. „Formy popełnienia przestępstwa.” W Oktawia Górniok, Stanisław Hoc, i Michał Kalitowski [i in.], Kodeks karny. Komentarz. T. I, 200–312. Gdańsk: Arche. [Google Scholar]
  35. Wolter, Władysław. 1934. Zarys systemu prawa karnego. Część ogólna. T. II. Kraków: Leon Frommer. [Google Scholar]
  36. Wolter, Władysław. 1947. Prawo karne. Warszawa: Gebethner i Wolff Wolter, Władysław. 1973. Nauka o przestępstwie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. [Google Scholar]
  37. Wolter, Władysław. 1974. „Problem usiłowanego podżegania lub pomocnictwa.” Państwo i Prawo 1:38–62. [Google Scholar]
  38. Zoll, Andrzej. 1995. „Podstawy teoretyczne regulacji współdziałania przestępnego w projekcie kodeksu karnego.” Państwo i Prawo 6:31–41. [Google Scholar]
  39. Zoll, Andrzej. 2006. „Czy podżeganie i pomocnictwo są postaciami zjawiskowymi przestępstwa.” W Przestępstwo – kara – polityka kryminalna. Problemy tworzenia i funkcjonowania prawa. Księga jubileuszowa z okazji 70. Rocznicy urodzin Profesora Tomasza Kaczmarka, red. Jacek Giezek, 713–726. Kraków: Zakamycze. [Google Scholar]
  40. Zoll, Andrzej. 2009. „Sprawstwo bez wykonania czynu zabronionego.” Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 2:175–183. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.