Punktem wyjścia artykułu jest ukazanie kształtowania się pojęcia i celu chrześcijańskiej teologii w perspektywie historycznej. Natomiast sama treść teologii zdaniem autora wynika z jej funkcji w Kościele – to przyswojenie i realizacja Objawienia. W takim sensie teologia jest zadaniem Kościoła jako całości, gdyż wiedzie do poznania Boga i ostatecznego celu człowieka. Poprzez ustanowienie związku pomiędzy rozumem a wiarą teologia staje się dla człowieka miejscem poszukiwania odpowiedzi na fundamentalne pytanie o sens istnienia. Ponieważ teologia ma swoje źródło w samoobjawieniu się Boga w Jego Słowie, poznanie Boga dopełnia się na płaszczyźnie osobowej w miłości do Niego. Pomimo całej swojej specyfiki poznawczej teologia jest w pełni nauką, gdyż realizuje się za pomocą rozumu, przez co uczestniczy w poznaniu całej rzeczywistości. Więcej jeszcze, w takim kontekście teologia dzisiaj wydaje się propozycją fundamentalnej nauki antropologicznej wobec rozdrobnienia specjalności nauk szczegółowych na uniwersytetach, gdyż zajmuje się podstawowymi pytaniami o byt i naturę istoty ludzkiej. Z drugiej strony teologia ma w swojej istocie głoszenie Ewangelii i to pozostaje jej zadaniem jako nauki w świecie uniwersyteckim – miejscu wymiany poglądów, gdzie wnosi istotne kwestie egzystencjalne ważne dla każdego.
(streszczenie przygotował ks. Jacek Froniewski)