W niniejszym artykule przedstawiona została papieska teologia ciała w zakresie dotyczącym sakramentalnej łaski udzielanej w małżeństwie mężczyźnie i kobiecie. Łaska ta w sposób szczególny dotyczy relacji tworzonych przez człowieka, ponieważ to one poprzez grzech pierworodny zostały pozbawione podstawowego wymiaru bezinteresownego daru. Ów dar został udzielony człowiekowi przez Stwórcę i na jego podstawie człowiek miał dzielić się sobą z drugim człowiekiem. Wcielenie Syna Bożego było odpowiedzią Boga na nieufność, która zachwiała wspólnotą Boga z człowiekiem, a także podstawową ludzką wspólnotą, czyli małżeństwem. Poprzez sakramenty mamy dostęp do owoców wydarzenia Paschy Chrystusa. W sakramencie małżeństwa te owoce umożliwiają ludziom nowe wejście w wymiar bezinteresownego daru udzielonego z siebie samego drugiej osobie.