Konkurencja podatkowa to stosowanie takiej polityki podatkowej, która pozwoli na utrzymanie lub zwiększenie atrakcyjności danego systemu podatkowego zarówno w obszarze funcjonowania osób fizycznych, jak i prywanych obszaru dla lokalizacji inwestycji. Konkurencja podatkowa jest zjawiskiem bezpośrednio związanym z procesami globalizacji, a zwłaszcza ze wzrostem międzynarodowej mobilności pracowników i kapitału. Liberalizacja przepływu czynników pracy i kapitału oraz spadek kosztów transakcyjnych powodują, że zarówno osoby fizyczne, jak i kapitał poszukują atrakcyjnych jurysdykcji dla swoich lokat (inwestycji) nie tylko w kraju, ale i za granicą. Teoretycznie obniżenie stóp podatkowych nie musi skutkować zmniejszeniem dochodów budżetowych, gdyż dzięki przepływowi czynników pracy i kapitału wzrośnie baza podatkowa. Jeśli jednak (teoretycznie) wszystkie kraje UE zdecydują się na obniżenie stawek podatku od osób fizycznych, to względna atrakcyjność krajów dla podatników PIT (którzy mogą być traktowani jako inwestorzy) pozostanie niezmieniona, natomiast dochody budżetowe tych krajów spadną. Spadek dochodów podatkowych spowodowany obniżeniem stawek przy niezmienionej podstawie opodatkowania odpowiada sytuacji, w której państwo może przeznaczyć mniej pieniędzy na realizację swoich zadań związanych z dostarczaniem dóbr publicznych. Mobilne czynniki produkcji (praca i kapitał) mogą być łatwo lokowane w krajach o niskich stawkach podatkowych, co ogranicza możliwość zwiększenia ich opodatkowania. Istota konkurencji podatkowej często sprowadza się do przekonania, że małe obciążenia podatkowe są głównym czynnikiem decydującym o rozwoju danego terytorium i postrzeganiu go jako atrakcyjnego miejsca ostatecznego rozliczenia podatkowego.