Salta al menu principale di navigazione Salta al contenuto principale Salta al piè di pagina del sito

V. 14 N. 16 (1) (2019)

Artykuły

Projekt Kodeksu rodzinnego z 2018 roku (refleksje)

DOI: https://doi.org/10.32084/sawp.2019.14.1-9  [Google Scholar]
Pubblicato: 2019-06-30

Abstract

Projekt Kodeksu dużą wagę przywiązuje do statusu rodziny i jej funkcji w wychowaniu dziecka. Po raz pierwszy w prawie polskim definiuje się na poziomie ustawy pojęcia: naczelne zasady prawa rodzinnego, dobro dziecka, rodziny, małżeństwo, konkubinat, współdziałanie dla dobra rodziny. Projektowany Kodeks wprowadza również zasadę ochrony rodziny. W tekście projektu Kodeksu odpowiedzialność rodzicielska rozumiana jest jako odpowiedź na dobro dziecka. Podstawowym elementem odpowiedzialności rodzicielskiej jest jej niezbywalność i cechuje ją totalność, co oznacza że rodzic jest odpowiedzialny za to, co leży w granicach jego możliwości. Odnosi się ona do wszystkich aspektów życia dziecka, od zaspokajania jego podstawowych potrzeb fizjologicznych po rozwój umysłowy i emocjonalny oraz kulturowy.

Riferimenti bibliografici

  1. Alexy, Robert. 1985. Theorie der Grundrecht. Baden–Baden: Nomos Verlagsgesellschaft. [Google Scholar]
  2. Cane, Peter. 2002. Responsibility in Law and Morality. Oxford: Hart Publishing. Czepita, Stanisław. 1996. Reguły konstytutywne a zagadnienia prawoznawstwa. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. [Google Scholar]
  3. Filek, Jacek. 2003. Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak. [Google Scholar]
  4. Gizbert–Studnicki, Tomasz. 1986. Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej. Kraków: Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego. [Google Scholar]
  5. Gizbert–Studnicki, Tomasz. 2004. „Tradycyjne uwarunkowanie językowych właściwości tekstów prawnych.” W Język, prawo, społeczeństwo, red. Ewa Malinowska, 37-38. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. [Google Scholar]
  6. Jonas, Hans. 1996. Zasada odpowiedzialności: etyka dla cywilizacji technologicznej. Kraków: Wydawnictwo Platan. [Google Scholar]
  7. Malec, Andrzej. 2000. Zarys teorii definicji prawniczej. Warszawa: Philomath. [Google Scholar]
  8. Pieńkos, Jerzy. 1999. Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku. Warszawa: Oficyna Prawnicza Muza. [Google Scholar]
  9. Stadniczeńko, Stanisław Leszek, i Piotr Zamelski. 2016. Pedagogika prawa. Vademucum – pójdź ze mną. Warszawa: Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania. [Google Scholar]
  10. Szmatka, Jacek. 2000. Encyklopedia socjologii. T. 3. Warszawa: Oficyna Naukowa. [Google Scholar]
  11. Wojtyła, Karol. 1986. Miłość i odpowiedzialność. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. [Google Scholar]
  12. Wojtyła, Karol. 1985. Osoba i czyn. Kraków: Wydawnictwo WAM. [Google Scholar]
  13. Wronkowska, Sławomira, i Zygmunt Ziembiński. 1974. Zarys prawa. Zagadnienia podstawowe. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze [Google Scholar]
  14. Wronkowska, Sławomira, i Zygmunt Ziembiński. 1997. Zarys teorii prawa. Poznań: Ars boni et aequi. [Google Scholar]
  15. Zieliński, Maciej. 2002. Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  16. Wronkowska, Sławomira, i Maria Zmierczak, red. 2002. Kompendium wiedzy o społeczeństwie, państwie i prawie. Warszawa–Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN. [Google Scholar]

Downloads

I dati di download non sono ancora disponibili.