Salta al menu principale di navigazione Salta al contenuto principale Salta al piè di pagina del sito
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

V. 9 N. 11 (1) (2014)

Artykuły

Autonomia wiernych chrześcijan w stowarzyszeniach prywatnych według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

DOI: https://doi.org/10.32084/bsawp.5774  [Google Scholar]
Pubblicato: 2014-06-30

Abstract

W prezentowanym artykule omówiono autonomię wiernych w stowarzyszeniach prywatnych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Stowarzyszenia prywatne są jednym z rodzajów stowarzyszeń w Kościele obok publicznych. Autor rozpoczyna od wyjaśnienia terminu „autonomia”. Chociaż termin ten nie jest nowy w nauczaniu Kościoła, ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. go nie użył. Artykuł zawiera analizę genezy i celów stowarzyszeń prywatnych. Ustawodawca kościelny zastrzega, że wierni mogą w drodze zawartej między sobą umowy prywatnej zakładać stowarzyszenia dla osiągnięcia określonych celów. Wierni mogą swobodnie zakładać stowarzyszenia. Prywatne stowarzyszenia są przez nie zarządzane i kierowane zgodnie z przepisami ich statutów. Autor opisuje członków stowarzyszenia prywatnego. Ich przyjęcie powinno odbywać się zgodnie z normą prawa i statutem. Chociaż stowarzyszenia prywatne cieszą się autonomią, podlegają nadzorowi i zarządzaniu władzy kościelnej. W ostatniej części artykułu omówiono dwie formy wygaśnięcia zrzeszeń prywatnych. Ustawodawca wskazuje następujące sposoby: 1) zaprzestania istnienia zgodnie z normą swojego statutu oraz 2) zniesienia przez właściwy organ.

Riferimenti bibliografici

  1. Domaszk A., Stowarzyszenia wiernych a nauka, w: Ars boni et aequi. Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu Profesorowi Remigiuszowi Sobańskiemu z okazji osiemdziesiątej rocznicy urodzin, red. J. Wroceński, H. Pietrzak, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2010, s. 175-186. [Google Scholar]
  2. Kamiński S., Autonomia, w: Encyklopedia Katolicka, t. I, Lublin 1979, kol. 1159-1160. [Google Scholar]
  3. Guitérrez J. L., Stowarzyszenia wiernych, w: Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. P. Majer, Wolters Kluwer Polska, Kraków 2011, s. 279-301. [Google Scholar]
  4. Krukowski J., Definicja chrześcijan. Komentarz do kan. 204 KPK, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 33 (1986), z. 5, s. 29-40. [Google Scholar]
  5. Krukowski J., Prawa i obowiązki laikatu w nowym Kodeksie Prawa Kanonicznego, „Chrześcijanin w świecie” 5 (1983), s. 61-68. [Google Scholar]
  6. Krukowski J., Prywatne stowarzyszenia wiernych, w: Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. II/1, Księga II. Lud Boży. Część l. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. J. Krukowski, Pallottinum, Poznań 2005, s. 148-153. [Google Scholar]
  7. Navarro L. F., Comentario c. 298, w: Comentario Exegetico Al Código De Derecho Canónico, red. Á. Marzoa, J. Miras y R. Rodríguez-Ocaña, vol. II/1, tercera edición actualizada, Eunsa, Ediciones Universidad De Navarra, Pamplona 2002, s. 424-427. [Google Scholar]
  8. Page R., Associations of the Christian Faithful, w: New Commentary on the Code of Canon Law, red. J. P. Beal, J. A. Coriden, T. J. Green, Paulist Press, New York 2000, s. 398-422. [Google Scholar]
  9. Pawluk T., Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. Lud Boży jego nauczanie i uświęcanie, t. II, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 2002. [Google Scholar]
  10. Rakoczy T., Publiczne stowarzyszenia wiernych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku, Prymasowskie Wydawnictwo Gaudentinum, Gniezno 2011. [Google Scholar]
  11. Sistach L. M., Stowarzyszenia wiernych, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, Warszawa 2012. [Google Scholar]
  12. Skorupa A., Słuszna autonomia instytutów zakonnych w Kościele łacińskim, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2002. [Google Scholar]

Downloads

I dati di download non sono ancora disponibili.