Ustawodawca kościelny przyznaje instytutom zakonnym słuszną autonomię w zakresie realizacji ich misji, jednak nie jest ona nieograniczona. W niniejszym artykule wyjaśniona została istota wspomnianej autonomii instytutów zakonnych – tak na prawie papieskim, jak i instytutów diecezjalnych, przy jednoczesnym wskazaniu i omówieniu ich zależności od Stolicy Świętej. To wzajemne powiązanie znajduje urzeczywistnienie w takich obszarach jak: zatwierdzanie władz zakonnych, zmiany w konstytucjach i statutach, kwestiach dotyczących zarządzania dobrami czy szeroko rozumianej formacji. W analizie omawianego problemu badawczego konieczne jest uwzględnienie kwestii eklezjologicznych, jurydycznych oraz teleologicznych zależności instytutów zakonnych od Stolicy Apostolskiej.