Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 32 Nr 35 (2022)

Artykuły

Wpływ Lex propria Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej na zakres obowiązywania zasady kontradyktoryjności w procesie sporno-administracyjnym

DOI: https://doi.org/10.32084/bskp.4417  [Google Scholar]
Opublikowane: 15.06.2022

Abstrakt

Artykuł porusza problematykę wpływu listu apostolskiego motu proprio Antiqua ordinatione papieża Benedykta XVI na zakres obowiązywania zasady kontradyktoryjności w procesie sporno-administracyjnym przed Najwyższym Trybunałem Sygnatury Apostolskiej. W tym kontekście rozważania dotyczą zmian, jakie reforma papieża Benedykta XVI wprowadziła w zakresie minimalnych warunków kontradyktoryjności postępowania w analizowanym procesie kanonicznym w odniesieniu do jego elementów dotyczących skargi jako impulsu procesowego, oznaczenia przedmiotu procesu, stron sporu i podmiotu uprawnionego do jego rozstrzygnięcia, równouprawnienia stron procesowych, minimum dyspozycyjności stron, organu procesowego wyposażonego w atrybuty niezawisłości i bezstronności. W konkluzji należy stwierdzić, iż reforma papieża Benedykta XVI z 2008 r. miała istotny wpływ na zakres obowiązywania zasady kontradyktoryjności w procesie sporno-administracyjnym przed Najwyższym Trybunałem Sygnatury Apostolskiej.

Bibliografia

  1. Andrzejewski, Maciej. 2021. „Realizacja zasady kontradyktoryjności w kanonach Kodeksu Prawa Kanonicznego po reformie procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa papieża Franciszka (dyspozycyjność i niezawisłość).” Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich 31, nr 34:9-32. [Google Scholar]
  2. Berlingo, Salvatore. 2010. „La competenza di legittimità e di merito della Segnatura Apostolica secondo la «Lex propria».” W Iustitia et iudicium: studi di diritto matrimoniale e processuale canonico in onore di Antoni Stankiewicz, t. 4, red. Janusz Kowal, i Joaquín Llobell, 2279-300. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana. [Google Scholar]
  3. Białobrzeski, Tomasz. 2010. „Ustanowienie trybunałów administracyjnych według schematu Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1982 r.” Prawo Kanoniczne 53, nr 1-2:233-44. [Google Scholar]
  4. Białobrzeski, Tomasz. 2011a. „Violatio legis w świetle wyroku Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej c. Castillo Lara z 22 sierpnia 1987 r.” Prawo Kanoniczne 54, nr 3-4:305-22. [Google Scholar]
  5. Białobrzeski, Tomasz. 2011b. „Wady kościelnych aktów prawnych.” W Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. Józef Krukowski, Wiesław Kraiński, i Mirosław Sitarz, 179-200. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  6. Canosa, Javier. 2006. „I principi e le fasi del procedimento amministrativo nel diritto canonico.” Ius Ecclesiae 18, nr 3:551-77. [Google Scholar]
  7. Garstecki, Piotr. 2011. „Przyczyny i skutki wadliwości kościelnego aktu administracyjnego.” Studia Redemptorystowskie nr 9-10:367-92. [Google Scholar]
  8. Greszata-Telusiewicz, Marta. 2010. „Specyfika kościelnego postępowania sporno-administracyjnego w relacji do norm procesu zwyczajnego.” W Kościelne prawo procesowe. Prawo Rodzinne. Materiały i Studia, t. V, red. Andrzej Dzięga, Marta Greszata-Telusiewicz, Zdzisław Jancewicz, i in., 435-54. Lublin: Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu. [Google Scholar]
  9. Krukowski, Józef. 1977. „Skutki rekursu administracyjnego do Drugiej Sekcji Sygnatury Apostolskiej.” Prawo Kanoniczne 20, nr 3-4:177-86. [Google Scholar]
  10. Krukowski, Józef. 1979. Sprawiedliwość administracyjna w Kościele (zarys problematyki). Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL. [Google Scholar]
  11. Krukowski, Józef. 1985. Administracja w Kościele. Zarys kościelnego prawa administracyjnego. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL. [Google Scholar]
  12. Krukowski, Józef. 2011. Prawo administracyjne w Kościele. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]
  13. Kwilosz, Sylwia. 2015. „O możliwości zastosowania polskich przepisów regulujących postępowanie mediacyjne przed sądami administracyjnymi na forum kościelnym.” Analecta Cracoviensia 47:217-32. [Google Scholar]
  14. Lempa, Florian. 1985. Odpowiedzialność administracji kościelnej za szkody wynikłe z nielegalnego aktu administracyjnego. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL. [Google Scholar]
  15. Leszczyński, Grzegorz. 2008a. „Charakterystyka rekursu do II Sekcji Sygnatury Apostolskiej.” Prawo Kanoniczne 51, nr 3-4:261-74. [Google Scholar]
  16. Leszczyński, Grzegorz. 2008b. Kościelna procedura administracyjna w Kodeksie Prawa Kanonicznego Jana Pawła II. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]
  17. Leszczyński, Grzegorz. 2011. „Zasady ogólne procedury administracyjnej w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku.” W Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. Józef Krukowski, Wiesław Kraiński, i Mirosław Sitarz, 167-78. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  18. Leszczyński, Grzegorz. 2014. „Procedura rekursu do II Sekcji Sygnatury Apostolskiej.” Prawo Kanoniczne 57, nr 2:71-90. [Google Scholar]
  19. Llobell, Joaquín. 2009. „La nuova “lex propria” della Segnatura Apostolica e i principi del processo canonico.” Ius Ecclesiae 21, nr 2:441-94. [Google Scholar]
  20. Malecha, Paweł. 2009. „Lex propria Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej.” W Finis legis Christus. Księga pamiątkowa dedykowana księdzu profesorowi Wojciechowi Góralskiemu z okazji siedemdziesiątej rocznicy urodzin, t. I, red. Józef Wroceński, i Jan Krajczyński, 565-86. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. [Google Scholar]
  21. Miziński, Artur. 2005. „Motyw rekursu sądowego do Drugiej Sekcji Sygnatury Apostolskiej.” Roczniki Nauk Prawnych 15, nr 2:233-47. [Google Scholar]
  22. Miziński, Artur. 2011a. „Pojęcie kościelnego aktu administracyjnego.” W Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. Józef Krukowski, Wiesław Kraiński, i Mirosław Sitarz, 109-42. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  23. Miziński, Artur. 2011b. „Rekurs do Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej z tytułu nielegalności aktu administracyjnego.” Teka Komisji Prawnej PAN Oddział w Lublinie 4:102-17. [Google Scholar]
  24. Miziński, Artur. 2011c. Status prawny adwokata w Kościele łacińskim. Lublin: Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium. [Google Scholar]
  25. Miziński, Artur. 2012. „Polubowne rozstrzyganie sporów administracyjnych według przepisów Kościoła Łacińskiego.” Prawo Kanoniczne 55, nr 4:3-20. [Google Scholar]
  26. Paczóski, Mieczysław. 1982. „Podmiot rekursu administracyjnego do Drugiej Sekcji Sygnatury Apostolskiej.” Studia Płockie, nr 10:107-14. [Google Scholar]
  27. Romanko, Agnieszka. 2015. „Kompetencje administratora diecezji w sytuacji sede vacante dotyczące organów mediacyjnych” (kan. 1733 § 2).” Kościół i Prawo 17, nr 4:53-72. [Google Scholar]
  28. Rozkrut, Tomasz. 1999. „Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej: historia, kompetencje oraz znaczenie Trybunału Apostolskiego w życiu Kościoła.” Polonia Sacra 4:167-79. [Google Scholar]
  29. Sitarz, Mirosław. 2011. „Zasada legalności w sprawowaniu władzy administracyjnej w Kościele.” W Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. Józef Krukowski, Wiesław Kraiński, i Mirosław Sitarz, 65-86. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
  30. Słowikowska, Anna. 2012. „Sprawozdanie z XIV Międzynarodowego Kongresu Prawa Kanonicznego, Warszawa, 14-18 września 2011 r.” Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich 22:15-25. [Google Scholar]
  31. Świniarski, Czesław. 1972. „Rekurs w świetle „Norm Specjalnych” Sygnatury Apostolskiej (Kwestie wybrane).” Prawo Kanoniczne 15, nr 3-4:125-34. [Google Scholar]
  32. Wenz, Wiesław. 2009. „Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej.” W Illum Oportet Crescere. Księga Pamiątkowa dla uczczenia Kardynała Zenona Grocholewskiego, red. Waldemar Irek, i Grzegorz Sokołowski, 53-62. Wrocław: Papieski Wydział Teologiczny. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.

Inne teksty tego samego autora