Po zakończeniu II wojny światowej Polska znalazła się w strefie wpływów sowieckich, a polskie władze komunistyczne naśladowały politykę Związku Radzieckiego wobec różnych wyznań chrześcijańskich. Podstawowym założeniem tej polityki była eliminacja religii z życia i planowa ateizacja społeczeństwa. Od 1947 r. – po likwidacji Podziemia niepodległościowego i legalnej opozycji Polskiego Stronnictwa Ludowego – Kościół katolicki stał się jedynym i zarazem najważniejszym wrogiem władzy komunistycznej. Odtąd celem komunistów było zlikwidowanie struktur i hierarchii kościelnej oraz walka o „rząd dusz”. Frontalny atak władzy ludowej na Kościół katolicki w Polsce rozpoczął się na terenie diecezji kieleckiej. W niniejszym artykule przedstawione zostają postaci duchownych diecezji kieleckiej prześladowanych w latach 1947-1963. Są to: ks. Piotr Oborski, bp Czesław Kaczmarek, ks. Jan Jaroszewicz, ks. Szczepan Sobalkowski, ks. Władysław Widłak, ks. Romuald Błaszczakiewicz, ks. Józef Dąbrowski. Artykuł ma charakter wspomnieniowy, stąd zrezygnowano z aparatu krytycznego.