
Artykuł podejmuje refleksję teologiczną nad momentem wyrażenia zgody małżeńskiej w kontekście duchowości chrześcijańskiej. Moment ten jest spotkaniem wymiaru ludzkiego i nadprzyrodzonego. Jest to akt współuczestnictwa ludzi w zbawczym zamyśle Stwórcy, który ze swoim stworzeniem zawarł przymierze, aby człowiek mógł już tu, na ziemi, pomimo tragedii grzechu, żywić mocną nadzieję nieśmiertelności dzięki Chrystusowi. Analogia pomiędzy konsekracją eucharystyczną a tą, dokonującą się w sakramencie małżeństwa odsłania charakter wspomnianego przymierza. Określa również komunię (zjednoczenie) osób, w której to Bóg jest gwarantem jedności i trwania. On jest Autorem życia małżeńskiego i jest w nim obecny poprzez łaskę sakramentalną. Na tej drodze rozwija się szczególne powołanie małżonków do świętości. Wszystko to wskazuje na istotne i istotowe znaczenie zgody małżeńskiej, której należy bronić przed banalizacją lub sprowadzeniem do rytu zewnętrznego. Problem ten jest istotny zarówno dla samych małżonków, Kościoła katolickiego, jak i rozwoju cywilizacyjnego człowieka w dobie narastającego sekularyzmu.