Wzniesiony w roku 1673 kościół drewniany w Brodach Poznańskich cechuje oryginalny quasi-przysłupowy system konstrukcyjny, plan in modum crucis, dekoracja ciesielska detalu z inskrypcjami memoratywnymi oraz unikatowy materiał źródłowy, ujawniający przyjęty dla świątyni wzorzec, pierwotne oblicze architektoniczne i wyposażenie. Wkomponowane w dekorację portali i belki tęczowej inskrypcje datują i personalizują fundację. Dane te dopełnia legenda epitafijna portretu trumiennego donatora. Mówi ona, że ten zmarły w wieku 104 lat dobrodziej, nadal żyje w kościele w glorii nieśmiertelnej sławy.