Problem wikariuszy katedralnych w Płocku nie został dotychczas rozwiązany od strony prawnej i strukturalnej. W literaturze historiograficznej poświęconej katedrze płockiej brak jest informacji o rodzajach wikariuszy katedralnych, ich liczbie, święceniach, prawach i obowiązkach czy beneficjach. Właśnie tym zagadnieniom poświęcony jest ten artykuł. Ma charakter porównawczy: porównuje się rozwiązania prawne w ważnych polskich katedrach z niektórymi niemieckimi. Wikariusze katedralni pojawili się w niektórych niemieckich katedrach już na przełomie XI i XII w., w Polsce, przy kościele katedralnym w Płocku, dopiero na przełomie XIII i XIV w. Rodzaje wikariatów katedralnych były zróżnicowane, zwłaszcza w niemieckich kościołach katedralnych; mniej w polskich - m.in. w Płocku. Opierały się one jednak jedynie na dwóch rodzajach beneficjów: wieczystych i czasowych. Skutkowało to odmiennym charakterem przywilejów i obowiązków dobroczyńców. Liczba wikariuszy katedralnych w Płocku wynosiła co najmniej 12 duchownych i była znacznie niższa niż beneficjów kanoniczych. Zdarzało się jednak, że w innych kościołach katedralnych – zarówno polskich, jak i niemieckich – liczba wikariuszy katedralnych była równa lub nawet większa od beneficjów. Wikariusze katedralni w Płocku musieli przyjmować święcenia kapłańskie; czasami jednak obejmowali urząd, nie spełniając tego wymogu. Do ich obowiązków należało głównie zamieszkanie na stałe w kościele katedralnym i przestrzeganie kultu Bożego. Na ich pensję składała się przede wszystkim dziesięcina z ponad 70 miejscowości, ale także dochody z beneficjów kanoników, ze wspólnego majątku kapituły i biskupa oraz liczne datki, m.in. od osób świeckich.
Vous pouvez également Lancer une recherche avancée de similarité pour cet article.