Głównym problemem niniejszego artykułu jest kwestia określenia wzajemnej relacji pomiędzy przymiotem nierozerwalności małżeństwa i przeszkodą węzła. Aby zrealizować powzięte zamierzenie badawcze, skupiono się na scharakteryzowaniu zakresu obu tych – newralgicznych dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa – pojęć. Nierozerwalność bowiem to kategoria teologiczna przynależąca do istoty małżeństwa, czyli rzeczywistości naturalnej, którą Pan Jezus podniósł do godności sakramentu. Natomiast władza kościelna, od stuleci strzegąc takiej właśnie koncepcji małżeństwa, dokonała transpozycji reguły nierozerwalności na grunt prawa kanonicznego. Impedimentum legaminis poprzez zaliczenie w poczet przeszkód zrywających skutecznie chroni instytucję małżeństwa, dzięki zakazowi zawierania nowego węzła przez osobę trwającą w związku małżeńskim, przed rozmaitymi nadużyciami ze strony nieuczciwych nupturientów, zabezpieczając jednocześnie przymioty małżeństwa, a zwłaszcza zaś rzeczoną indissolubilitas.