W niniejszym artykule prezentowane jest zagadnienie tzw. nadziei i dobrostanu psychicznego skazanych na długoterminowe i dożywotnie kary pozbawienia wolności. Analizie poddawana jest rola i znaczenie „nadziei” oraz „dobrostanu psychicznego” skazanych w płaszczyźnie celów zapobiegawczych i wychowawczych kary dożywotniego pozbawienia wolności. Na tym gruncie stawiane jest pytanie odnośnie do funkcji kary dożywotniego pozbawienia, bowiem współcześnie ta kara nie jest utożsamia tylko z jej eliminacyjną funkcją w ramach prewencji ogólnej. Przypisuje się jej także wychowawczą i naprawczą rolę. Tutaj zaś fundamentalne znaczenie ma nadzieja, do której ma prawo każdy dożywotnio skazany. Dlatego też poddawana jest w wątpliwość zasadność obowiązywania w polskim systemie prawnym bezwarunkowej kary dożywotniego pozbawienia wolności, czyli takiej kary, co do której skazany pozbawiony byłby prawa do zabiegania o przedterminowe warunkowe zwolnienie z reszty jej odbywania.