Zadaniem niniejszego opracowania było przedstawienie powszechnie znanego terminu prawniczego vacatio legis w dwóch znaczeniach: wąskim (jako okres dostosowawczy) oraz szerokim (jako instytucja prawna). Poprzez analizę pojęć związanych z przedmiotowym terminem, takich jak: urzędowe ogłoszenie, wejście w życie, moc wiążąca prawa oraz stosowanie prawa, ukazane zostały niektóre problemy związane z temporalnym zakresem obowiązywania prawa, również na gruncie zmian wprowadzonych nowelizacją Zasad techniki prawodawczej, które obowiązują od 1 marca 2016 r. Wielce interesujące opinie wynikające z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz poglądów doktryny odnośnie zasady „odpowiedniego” okresu spoczynku pozwoliły zaś na uwydatnienie i uzasadnienie twierdzenia, że vacatio legis jako instytucja prawna niewątpliwie służy ochronie zasady zaufania obywateli do państwa i tworzonego przezeń prawa, a przez to stanowi gwarancję konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawa.