Powoływanie sędziów przez Prezydenta RP zostało uregulowane w Konstytucji RP, jako jedna z zasadniczych kompetencji głowy państwa. Jest to więc owa „kompetencja niezbędna” dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania władzy sądowniczej. Procedura powołania na urząd sędziego Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego obejmuje także czynność, jaką jest obwieszczenie Prezydenta RP o wolnych stanowiskach sędziego w Sądzie Najwyższym lub Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Przy okazji charakterystyki samego aktu obwieszczenia, pojawia się również zagadnienie wymogu uzyskania przez Prezydenta RP kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów. Literalne brzmienie art. 144 ust. 2 Konstytucji RP zdaje się przesądzać, że wszystkie akty urzędowe Prezydenta RP, poza wymienionymi w art. 144 ust. 3 Konstytucji RP, wymagają dla swojej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów. Choć reguły te wydają się dość czytelne na poziomie analizy językowej komentowanego przepisu, to w wymiarze praktycznym ich stosowanie wywołuje poważne wątpliwości.