Ustawą z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa przywrócono w Polsce po ponadpięćdziesięcioletniej przerwie instytucję Prokuratorii Generalnej, której podstawową kompetencją jest zastępstwo procesowe Skarbu Państwa. Autor przedstawił historię tej instytucji począwszy od przyczyn jej utworzenia poprzez jej funkcjonowanie w Królestwie Polskim i w okresie Drugiej Rzeczpospolitej aż po likwidację w 1951 r. Podstawowym celem autora była analiza przepisów aktualnie obowiązującej ustawy i ich ocena dokonywana według kryteriów kontynuowania tradycji Prokuratorii Generalnej (w tym zakresie oceny autora są zróżnicowane) oraz uczynienia ewentualnego postępu (na przykład poprzez rygorystyczne zawężenie kręgu zastępowanych podmiotów wyłącznie do Skarbu Państwa). Autor pozytywnie ocenił fakt przywrócenia instytucji Prokuratorii Generalnej oraz jej kompetencje (nawet te w zakresie wydawania opinii), natomiast skrytykował przede wszystkim sprzeczne z tradycją Prokuratorii wprowadzenie kryterium wartości przedmiotu sporu dla rozgraniczenia jej kompetencji od reprezentacji Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne.