Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 16 Nr 18 (2) (2021)

Artykuły

Zawód radcy prawnego jako zawód zaufania publicznego

DOI: https://doi.org/10.32084/sawp.2021.16.2-7  [Google Scholar]
Opublikowane: 23.09.2022

Abstrakt

Zawód radcy prawnego polega na obsłudze osobistych interesów jednostek, niejednokrotnie łącząc się z pozyskiwaniem informacji na temat ich życia prywatnego. Wykonywanie tegoż zawodu wymaga wysokich umiejętności fachowych, w szczególności ukończenia wyższych studiów prawniczych oraz odpowiedniej aplikacji. Radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Niewątpliwie zawód radcy prawnego jest zawodem zaufania publicznego w rozumieniu art. 17 ust. 1 Konstytucji RP. Ustawa zasadnicza odwołując się do tego pojęcia, lecz w żaden sposób go nie definiując, nastręcza wiele wątpliwości interpretacyjnych. Celem niniejszej publikacji jest zdefiniowanie terminu „zawodu zaufania publicznego”, a także określenie, jakie cechy zawodu radcy prawnego przesądzają, iż jest on powszechnie zaliczany do kategorii zawodów zaufania publicznego.

Bibliografia

  1. Bernaczyk, Michał. 2010. „Problematyka konstytucjonalizacji samorządów zawodowych.” W Konieczne i pożądane zmiany Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku, red. Bogusław Banaszek, i Mariusz Jabłoński, 171-203. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. [Google Scholar]
  2. Ciapała, Jerzy. 2013. „Samorządy osób wykonujących zawody prawnicze w kontekście postanowień art. 17 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1999 r.” W Samorządy w Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r., red. Zbigniew Witkowski, i Agnieszka Bień-Kacała, 313-54. Toruń: TNOiK. [Google Scholar]
  3. Kulesza, Maria. 2002. „Pojęcie zawodu zaufania publicznego.” W Zawody zaufania publicznego a interes publiczny – korporacyjna reglamentacja versus wolność wykonywania zawodu, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, 25-32. Warszawa: Dział Wydawniczy Kancelarii Senatu. [Google Scholar]
  4. Leoński, Zbigniew. 1998. Materialne prawo administracyjne. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  5. Sarnecki, Paweł. 2000. „Pojęcie zawodu zaufania publicznego (art. 17 ust. 1 Konstytucji) na przykładzie adwokatury.” W Konstytucja, wybory, parlament. Studia ofiarowane Zdzisławowi Jaroszowi, red. Lech Garlicki, 149-63. Warszawa: Liber. [Google Scholar]
  6. Sarnecki, Paweł. 2001. „W sprawie wykładni art. 17 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.” Przegląd Sejmowy 2 (43):73-77. [Google Scholar]
  7. Skuczyński, Paweł. 2006. „Zaufanie (lojalność).” W Etyka zawodów prawniczych. Etyka prawnicza, red. Hubert Izdebski, i Paweł Skuczyński, 98-105. Warszawa: LexisNexis. [Google Scholar]
  8. Szczepański, Jerzy. 1965. „Czynniki kształtujące zawód i strukturę zawodową” W Socjologia zawodów, red. Andrzej Sarapata, 11-22. Warszawa: Książka i Wiedza. [Google Scholar]
  9. Wojtczak, Krystyna. 1999. Zawód i jego prawna reglamentacja. Poznań: Ars Boni et Aequi. [Google Scholar]
  10. Wojtczak, Krystyna. 2002. „Reglamentacja form wykonywania zawodów zaufania publicznego w rozwiązaniach prawa polskiego i państw Unii Europejskiej.” W Zawody zaufania publicznego a interes publiczny – korporacyjna reglamentacja versus wolność wykonywania zawodu, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, 39-50. Warszawa: Dział Wydawniczy Kancelarii Senatu. [Google Scholar]
  11. Wołpiuk, Waldemar. 2002. „Zawód zaufania publicznego z perspektywy prawa konstytucyjnego.” W Zawody zaufania publicznego a interes publiczny – korporacyjna reglamentacja versus wolność wykonywania zawodu, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, 19-24. Warszawa: Dział Wydawniczy Kancelarii Senatu. [Google Scholar]
  12. Wykrętowicz, Stanisław. 2010. „Rozwój samorządu korporacyjnego jako zdecentralizowanej administracji publicznej.” W Z badań nad samorządem zawodowym, red. Robert Kmieciak, 7-21. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.