Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

Tom 18 Nr 20 (2) (2023)

Artykuły

Przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego przez oskarżonego a instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej na gruncie art. 387 Kodeksu postępowania karnego

DOI: https://doi.org/10.32084/bsawp.7413  [Google Scholar]
Opublikowane: 01.12.2023

Abstrakt

W artykule omówiono problematykę korzystania z dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej przez oskarżonego. W ramach dokonanej analizy podjęto próbę rozwiązania problemu konieczności bezpośredniego przyznania się do winy oskarżonego przy zastosowaniu instytucji określonej w art. 387 Kodeksu postępowania karnego. Zauważono, że w prowadzonym dotychczas dyskursie prawniczym pojawiały się poglądy wysuwające błędne wnioski w zakresie tez prezentowanych przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy, które były powielane w ramach dalszego orzecznictwa i publikacji. Autor stara się wykazać, że brak jest przesłanki warunkującej skorzystanie przez oskarżonego z tego trybu konsensualnego od wyartykułowania przez niego „przyznania się do winy”, bowiem już samo złożenie przedmiotowego wniosku stanowi o dorozumianym oświadczeniu o popełnieniu przypisywanego mu czynu zabronionego.

Bibliografia

  1. Błoński, Michał, i Monika Zbrojewska. 2021. Dowody i postępowanie dowodowe w procesie karnym. Komentarz praktyczny z orzecznictwem. Wzory pism procesowych, wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  2. Dudka, Katarzyna. 2016. Praktyka stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych w polskim procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  3. Grześkowiak, Alicja. 2015. „Model ustawowej polityki karnej na tle projektów zmian kodeksu karnego.” W Reforma prawa karnego materialnego i procesowego z 2015 roku, red. Dariusz Kala, i Igor Zgoliński, 34-61. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  4. Jamróz, Lech. 2009. „Konstytucyjne prawo do obrony przed sądem w RP.” W Konstytucyjno-ustawowa regulacja stosunków społecznych w Rzeczypospolitej Polskiej i Republice Białoruś, red. Jarosław Matwiejuk, 263-78. Białystok: Temida 2. [Google Scholar]
  5. Jasiński, Wojciech. 2014. „Porozumienia procesowe w znowelizowanym kodeksie postępowania karnego.” Prokuratura i Prawo nr 10:5-33. [Google Scholar]
  6. Jodłowski, Jan. 2015. Zasada prawdy materialnej w postępowaniu karnym. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  7. Karlik, Piotr. 2017. Postępowanie konsensualne i szczególne w procesie karnym. Praktyczny przewodnik ze wzorami pism. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  8. Koper, Radosław. 2017. „Brak wątpliwości dotyczących okoliczności przestępstwa i winy jako warunek stosowania regulacji konsensualnych w procesie karnym.” W Verba volant, scripta manent. Proces karny, prawo karne skarbowe i prawo wykroczeń po zmianach z lat 2015-2016. Księga pamiątkowa poświęcona Profesor Monice Zbrojewskiej, red. Tadeusz Grzegorczyk, i Radosław Olszewski, 162-77. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  9. Kruszyński, Piotr. 2013. „Zasada sprawiedliwości w prawie karnym.” W Profesor Marian Cieślak – osoba, dzieło, kontynuacje, red. Wojciech Cieślak, i Sławomir Steinborn, 113-18. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  10. Kulesza, Cezary, i Piotr Starzyński. 2016. „Ocena stopnia zagrożenia życia lub zdrowia.” W Nowe środki ochrony i pomocy dla ofiar, red. Lidia Mazowiecka, 37-51. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  11. Paprzycki, Lech K. 2015. „Rzetelność trybów konsensualnych po nowelizacji 2013-2015.” W Wokół gwarancji współczesnego procesu karnego. Księga jubileuszowa profesora Piotra Kruszyńskiego, red. Beata T. Bieńkowska, Hanna Gajewska-Kraczkowska, i Maria Rogacka-Rzewnicka, 356-59. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  12. Ponikowski, Ryszard, i Jarosław Zagrodnik. 2023. „Komentarz do art. 387.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Skorupka Jerzy, 1123-141. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  13. Rogoziński, Piotr. 2016. „Komentarz do art. 387.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz do wybranych przepisów, red. Sławomir Steinborn. Warszawa: Wolters Kluwer. Lex el. [Google Scholar]
  14. Stefański, Ryszard A. 2017. Metodyka pracy prokuratora w sprawach karnych. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  15. Szumińska, Natalia. 2015. „Między konsensualizmem a kontradyktoryjnością.” W Model dualistyczny czy dwa modele? Kontradyktoryjność a konsensualizm w procesie karnym, red. Andrzej Światłowski, 16-32. Kraków: Krakowski Instytut Prawa Karnego. [Google Scholar]
  16. Tylman, Janusz. 2022. „Postępowanie przed sądem pierwszej instancji.” W Polskie postępowanie karne, red. Tadeusz Grzegorczyk, i Janusz Tylman, 935-1047. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  17. Wałach, Janusz. 2011. „Wyjaśnienia oskarżonego przed sądem I instancji.” Prokuratura i Prawo nr 12:145-60. [Google Scholar]
  18. Ważny, Andrzej. 2023. „Komentarz do art. 387.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Andrzej Sakowicz, 1095-145. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  19. Wiliński, Paweł. 2020. Zarys teorii konfliktu w prawie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]
  20. Wytrykowski, Konrad. 2020. „Komentarz do art. 387.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Dariusz Drajewicz, 1773-875. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  21. Zagrodnik, Jarosław. 2023. „Komentarz do art. 387.” W Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Andrzej Sakowicz, 1095-145. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  22. Zbrojewska, Monika. 2002. Dobrowolne poddanie się karze w Kodeksie postępowania karnego. Białystok: Temida 2. [Google Scholar]
  23. Zduński, Igor. 2018. „Sprawiedliwość konsensualna na tle wybranych zasad procesowych w procesie karnym po nowelizacjach.” W Postępowanie przed sądem I instancji w znowelizowanym procesie karnym, red. Dorota Kala, i Igor Zgoliński, 143-66. Warszawa: Wolters Kluwer. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.