Celem artykułu jest przedstawienie, jaką rolę w processus brevior coram Episcopo spełnia asesor. Processus brevior został wprowadzony w 2015 r. w motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus, w którym ustanowiono obowiązek prawny powołania asesora. Rola asesora w procesie sprowadza się do doradzania sędziemu oraz wskazywaniu różnych możliwości rozstrzygnięcia przy poparciu ich konkretnymi argumentami. W processus brevior to na biskupie diecezjalnym spoczywa obowiązek wydania rozstrzygnięcia, a przed jego wydaniem ma obowiązek konsultacji z instruktorem i asesorem. Asesor ma prawo wspierania instruktora w jego zadaniu, a udział asesora w procesie ma charakter pomocniczy. Asesor swoją opinię może przedstawić zarówno w formie pisemnej, jak i ustnej. Odpowiednie przygotowanie merytoryczne i dokładne wykonywanie swoich obowiązków pozwoli asesorowi właściwie i skutecznie realizować funkcję pomocniczą. W processus brevior biskup jako pasterz-sędzia ma wydać rozstrzygnięcie, a asesor jako niewiążący głos ma pomóc mu dojść do prawdy w konkretnym małżeństwie, osiągnięciu pewności moralnej i wydaniu sprawiedliwego wyroku. Asesor może mieć jednak pośredni wpływ na wydanie rozstrzygnięcia poprzez konsultację z biskupem i instruktorem przed wydaniem wyroku.