Artykuł podejmuje studium postawy św. Józefa jako męża Maryi. W oparciu o fakty przekazane w Ewangeliach oraz teksty Karola Wojtyły i Jana Pawła II ukazuje, że życie w dziewiczej czystości nie zubożyło tego małżeństwa, a wprost przeciwnie pogłębiło jakość ich codziennych relacji. Sytuacja zwraca uwagę na znaczenie czynników pozaerotycznych w budowaniu jedności małżeńskiej oraz istotną wartość dojrzałości ludzkiej. Józef został ukazany jako przykład dojrzałego wewnętrznie mężczyzny, który chociaż podlegał jak my dziedzictwu grzechu pierworodnego, dał przykład doskonałej komunii osób, ludzkiej bliskości oblubieńczej, czułości, odpowiedzialności i zażyłości oraz ustawicznego dar z samego siebie.