
Kara umowna jest jednym z najczęściej stosowanych tzw. dodatkowych zastrzeżeń umownych, także w umowach zawieranych w trybie zamówień publicznych. Celem opracowania jest analiza unormowań ustawy Prawo zamówień publicznych regulujących kary umowne w kontekście regulacji kodeksu cywilnego. Należy mieć w szczególności na uwadze, że Sąd Najwyższy uznał, iż kara umowna z tytułu braku zapłaty lub nieterminowej zapłaty podwykonawcy dotyczy niewykonania zobowiązania pieniężnego, a więc są to normy lex specialis w stosunku do art. 483 i 484 kodeksu cywilnego, gdy chodzi o możliwość zastrzegania kar umownych w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania pieniężnego. Pogląd ten nie znajduje uzasadnienia, kara ta jest bowiem ważna w świetle art. 483 § 1 k.c. – bez konieczności przeprowadzenia wywodu, że chodzi o wyjątek od przepisu o charakterze bezwzględnie obowiązującym. Zarazem pozytywnie należy ocenić wprowadzenie obowiązku określenia w umowie
zawieranej w trybie zamówień publicznych górnego limitu kar umownych. Tego typu regulacja pozwala wyeliminować problem związany ze zobowiązaniami o charakterze wiecznym, a wszystkim zainteresowanym pozwala na oszacowanie ewentualnego
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.