W najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego można zauważyć kilka interesujących wypowiedzi w przedmiocie wykładni art. 4 ust. 1 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2024 r., poz. 581). Mają one bezpośrednie przełożenie na praktykę sądowego dochodzenia roszczeń o zadośćuczynienie pieniężne z tytułu błędów medycznych. Stąd też, wobec dostrzegania znaczenia działalności orzeczniczej Sądu Najwyższego dla zapewnienia jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych, w niniejszym przeglądzie zostaną omówione judykaty z lat 2019–2024 dotyczące problematyki zasądzania przez sądy powszechne zadośćuczynienia za naruszenie praw pacjenta lub za szkodę na osobie.