Błogosławiony Brat Albert (Adam Chmielowski), pozostając pod wpływem duchowości św. Jana od Krzyża i św. Wincentego a Paulo, uważał się zasadniczo za franciszkanina pośredniego i duchowego spadkobiercę św. Franciszka z Asyżu. Choć powrót do intensywniejszego życia wewnętrznego i odnowy charakteryzował koniec XIX i początek XX wieku w klasztorach franciszkańskich w całej Polsce, brat Albert ze swej strony kontynuował swoją własną drogę. Naśladując św. Franciszka, brat Albert nadał swojej duchowości pewne oryginalne akcenty. Tak więc w chrystocentryzmie Franciszka, który wyraża się poprzez tajemnicę Żłóbka, Krzyża i Eucharystii, widział przede wszystkim miłosierną miłość Chrystusa do każdego człowieka, a przede wszystkim do człowieka opuszczonego i wzgardzonego. Wraz ze św. Franciszkiem całe swoje życie oparł na ewangelicznym ograniczeniu Chrystusa, podkreślając jednak w sposób szczególny dobrowolny aspekt posłuszeństwa Woli Bożej. Ubóstwo Franciszka było dla niego nie tylko drogą do pełnej wolności ducha, ale także niezbędnym pomostem, aby zbliżyć się do najbardziej potrzebujących. W swojej służbie miłosiernej miłości do najnieszczęśliwszych Brat Albert zawsze starał się wzmacniać afirmację godności i wartości ludzkiej w świetle wiary.Te elementy duchowości franciszkańskiej zostały przekazane nie tylko przez Błogosławionego, ale także założone przez niego zakonyk oraz traktowane przez niego jako istotny program odnowy społecznej.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.