W wyniku klęski powstania listopadowego rok 1831 położył kres odrębności Królestwa Polskiego i zapoczątkował nowy okres w dziejach porozbiorowych Polski. Ten okres spisków i konspiracji niepodległościowych, zamykający się w latach 1831— 1846, wiąże się przede wszystkim z terenem Galicji, gdzie działacze spiskowi rekrutujący się zarówno z elementów miejscowych, jak również z emigrantów chroniących się tu przed represjami władz carskich, traktowali Galicję jako najbardziej dogodny teren dla przygotowania nowego powstania przeciw zaborcom. W niniejszym artykule autor przyjrzał się zaangażowaniu kleryków i księży diecezji przemyskiej w organizacjach konspiracyjnych.