Ramy czasowe, wyznaczone dla niniejszego artykułu, stanowią nie tylko okres recepcji józefinizmu i jego reformy kościelnej na ziemiach polskich pod rządami Austrii, ale dla każdej diecezji galicyjskiej, a więc i dla diecezji przemyskiej, są okresem największych zmian terytorialnych i strukturalnych. Diecezja przemyska, która przez przeszło 400 lat miała ustalone terytorium, w tym okresie zmieniała go kilka razy, a jej wewnętrzna struktura terytorialna została mocno zmieniona i rozbudowana w stosunku do okresu przedrozbiorowego. Sama zaś diecezja, uważana w okresie staropolskim za trzeciorzędne biskupstwo, stała się w tym okresie jedną z pierwszych diecezji polskich. Treść artykułu wypełnia zasadniczo józefińska regulacja samego terytorium diecezji, zakreślająca jej nowe granice, oraz józefińska regulacja wewnętrznej struktury terytorialnej biskupstwa. Należy do niej zanik podziału diecezji na archidiakonaty i oficjałaty, oraz regulacja organizacji dekanalnej i parafialnej.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.